اسناد
وهابیون شبهه کرده‌اند که خانه‌های مدینه در صدر اسلام درب نداشته و هجوم به خانه حضرت علی (علیه‌السلام) و آتش زدن درب خانه، دروغی است از جانب شیعیان به خلیفه دوم که پاسخ این شبهه شواهدی است که اثبات می‌کند خانه‌های صدر اسلام درب داشته است.
ابن ابی‌الحدید می‌نویسد: «مخفی کردن وفات فاطمه (علیهاالسّلام) و محل دفن او و نماز نخواندن ابوبکر و عمر و هر آنچه سید مرتضی گفته، مورد تأیید و قبول من است؛ زیرا روایات بر اثبات این موارد، صحیح‌تر و بیشتر است و همچنین ناراحتی و خشم فاطمه بر شیخین نزد من از اقوال دیگر اعتبار بیشتری دارد.»
ابن ابی‌شیبه می‌نویسد: «عمر بن خطاب به فاطمه (سلام‌الله‌علیها) گفت: به خدا سوگند! گرد آمدن این افراد در خانه تو مانع از آتش زدن خانه نخواهد شد.
بلاذری می‌نویسد: «چون علی (علیه‌السلام) با ابوبكر بیعت نكرد، عمر با شعله آتش به طرف خانه فاطمه (علیها السلام) رفت. فاطمه (علیهاالسلام) پشت در خانه آمد و گفت: اى پسر خطاب! آیا تو مى‌خواهى خانه مرا به آتش بکشی؟! عمر بن خطاب پاسخ داد: آرى!»
انساب الاشراف، بلاذری، ج2، ص268.
حضرت زهرا (سلام الله علیها) دختر پیامبر (صلی الله علیه و آله) شب دفن شد تا ابوبكر بر پیكرش نماز نخواند. زیرا كدورتی بین آن دو وجود داشت.
المصنف، عبدالرزاق، ج3، ص521.
ابن قتیبه دینوری می‌نویسد: «هنگامی كه آن دو خلیفه‌ی اهل سنت برای عیادت حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) به درب خانه آمدند، صدیقه شهیده (سلام‌الله‌علیها) به آنان اجازه ورود ندادند.
در یک نقل تاریخی آمده است: «امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) حریث بن جابر را به جانب مشرق فرستادند تا حضرت شهربانو دختر یزدگرد را بیاورد. سپس حضرت (علیه‌السلام) او را به ازدواج امام حسین (علیه‌السلام) درآوردند و خواهرش را نیز به ازدواج محمد، فرزند خلیفه‌ی اول اهل سنت درآوردند.»
در گزارشاتی که زمان ازدواج شهربانو را در دوران عمر بن خطاب نقل کرده، ابن حجر می‌نویسد: «هنگامی که اسیران فارس را به حضور عمر بن خطاب آوردند، در میان آنها دختران یزدگرد نیز حضور داشتند.
در لباب الانساب آمده است: «به یکی از دختران یزدگرد گفته شد، برای خودت از میان این جمعیت همسری انتخاب کن. او گفت من اهل بیت رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) را انتخاب می‌کنم. کسی به شهربانو گفت: حسین بن علی (علیه‌السلام) را انتخاب کن.
در گزارشاتی که زمان ازدواج شهربانو را در دوران عمر بن خطاب نقل کرده‌اند آمده است: «عمر بن خطاب قصد فروش ایشان را داشته که با مخالفت حضرت علی (علیه‌السلام) مواجه می‌شود و حضرت علی (علیه‌السلام) می‌فرمایند که بر اساس دستور و سنت رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) این افراد از بزرگان و کریمان بوده و باید
علامه مجلسی در رد گزارش تاریخی که اسارت دختران یزدگرد را در دوران عمر نقل کرده بود، می‌نویسد: «حضور دختران یزدگرد در مدینه در زمان خلافت عثمان و بعد از قتل و استئصال یزدگرد رخ داده است، اما در بعضى روایات آمده كه آنان در زمان عمر به اسیرى گرفته شدند، این روایت دور از سیاق تاریخى است؛ چرا كه با فت
طلحه و زبير، بعد از كشته شدن عثمان چهار ماه در مكه ماندند. ابن عامر در آنجا به دنبال مال دنيا بود، يعلی بن أميه همراه با اموال زياد و چهار صد شتر به آنجا آمد. همه آنها در خانه عایشه جمع شدند و نظر دادند و گفتند: ما می‌خواهيم به سوی علی برويم و با او بجنگيم.
رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) در حالی که به علی و فاطمه و حسن و حسین نگاه می‌کردند، به آن بزرگواران فرمودند: من دشمن کسی هستم که با شما به دشمنی برخیزد و دوست کسی هستم که شما را به دوستی برگزیند.
المستدرک علی الصحیحین، حاکم نیشابوری، ج3، ص161.
زمانی که عثمان در محاصره بود، عایشه در مکه حضور داشت. او بعد از مدتی، وقتی در حال بازگشت از مکه به سمت مدینه بود، با عبد بن ام کلاب ملاقات کرد و از او پرسید: آیا از مدینه خبری داری؟ عبد بن ام کلاب گفت: عثمان کشته شد. عایشه پرسید: بعد از عثمان چه کسی خلیفه شد؟