پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از شبهاتی که کارشناسان شبکه‌های وهابی مطرح می‌کنند، پیرامون وجود مقدس حضرت علی اصغر(علیه‌السلام) در روز عاشورا است، که باید در جواب به آن‌ها گفت که شهادت کودکی شیرخوار در حوادث فاجعه ‌آمیز کربلا، واقعه‌‌ای انکار ناپذیر است که توسط بسیاری از مورخان بیان شده است. تنها آن‌چه که محل اختلاف است، نام و سن این فرزند کوچک امام حسین (علیه‌السلام) است. در بسیاری از منابع اوّلیه و معتبر تاریخی از ایشان با نام عبدالله (علیه‌السلام) یاد شده است، اما برخی منابع، (علی) را نام این شهید شیرخوار دانسته‌اند؛ به هر حال، شهرت ایشان به علی اصغر در زمان‌‌های بعدی بوده است.
آن‌چه از منابع معتبر تاریخی به دست می‌‌آید، چنین است که نام این طفل عبدالله (علیه‌السلام) و از مادری به نام رباب دختر امرء القیس بوده است؛ چنان‌چه این منابع حضرت علی اکبر (علیه‌السلام) را فرزند لیلی دختر أبی‌مرّه ذکر کرده‌‌اند که در کنار پدر در کربلا به شهادت رسید و امام سجاد (علیه‌السلام) را فرزند شهربانو دختر یکی از دهاقانان ایرانی شمرده‌اند.[1]
در منابع معتبر تاریخی و روایی اهل سنت نیز از وجود مبارک حضرت علی اصغر (علیه‌السلام) یاد شده است که به اختصار مواردی را ذکر می‌کنیم:
روایتی از یعقوبی نقل شده است که حسین (علیه‌السلام) بالای اسبش قرار داشت که فرزندش را که در همان ساعت به دنیا آمده بود، نزد حضرت آوردند، در گوش‌هایش اذان گفت و کامش را برداشت، که در همان وقت تیری آمد به گلوی این کودک نشست و حلقش را درید، امام حسین (علیه‌السلام) تیر را از گلویش بیرون آورد، در حالی‌که او به خون خود آغشته شده بود.[2]
ابوالفرج اصفهانی که از علمای و مورخین بزرگ اهل سنت است، در کتاب خود جریان پاشیدن خون علی اصغر را این‌گونه نقل می‌کند: مورع بن سويد از شاهدان قضیه نقل کرده است: همراه حسین (علیه‌السلام) فرزند کوچکش بود، تیری آمد به گلویش نشست. حسین (علیه‌السلام) خون را از گلو و پشت گردنش می‌گرفت و آن را به سوی آسمان پرتاپ می‌کرد و چیزی از آن خون برنمی‌گشت و می‌فرمود: خدایا! مقام فرزندم در نزد تو کم‌تر از ناقه صالح نیست.[3]
ابن کثیر چنین نقل می‌کند: که حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها) خواهر امام حسین (علیه‌السلام) کودک خردسال امام را نزد ایشان آوردند که نامش عبدالله بود. حضرت او را گرفت و بوسید، در این هنگام، حرمله، مردی از قبیله بنی اسد، او را با تیر زد و این طفل ذبح گردید. حسین (علیه‌السلام) خونش را با دستش را گرفت و به سوی آسمان پاشید و فرمود: خدایا اگر یاری را از جانب آسمان از ما گرفتی، پس در عوض، بهتر از آن را برای ما قرار بده و انتقام ما از ستمگران بگیر.[4]
خوارزمی، یکی دیگر از علمای اهل سنت، جریان پاشیدن خون به آسمان را نقل می‌کند و تصریح می‌کند که نام این کودک، علی بوده است.[5]

پی‌نوشت:

[1]. طبرانی، المعجم الکبیر، تحقیق: حمدی سلفی، عبدالمجید، ج3، ص103، مکتبة ابن تیمیه، قاهره، 1405ق.
قاضی نعمان مصری، شرح الأخبار فی فضائل الأئمة الأطهار، تحقیق، حسینی جلالی، سید محمد، ج3، ص178، مؤسسه النشر الاسلامی، قم، بی‌‌تا.
بلعمی، ابوعلی محمد، تاریخ‌نامه طبری، تصحیح: روشن، محمد، ج4، ص710، سروش، تهران، 1377. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[2]. یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج2، ص245، دار صادر، بیروت.
[3]. ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ج1، ص24. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[4]. ابن کثیر الدمشقی، البدایة والنهایة، ج8، ص186، مکتبة المعارف، بیروت. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[5]. خوارزمی، مقتل الحسین علیه السلام، ج2، ص37، تحقیق: شیخ محمد سماوی، انوار الهدی. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.