بیشتر ادیان از جمله ادیان ابراهیمی پاسخ‌ سوالات هستی شناسی مردم را داداند هرچند اختلاف فراوانی با مبانی اسلام دارد. در این بین آیین بودا که مخاطبین زیادی دارد، به انکار خداوند می‌پردازد و می‌گوید: «این عـالم قـدیم و ازلیست و اصـلاً نیـازی به خالق نامحـدود و واجب الوجود ندارد تا ما در جسـتجوی او باشیم.»

حرکات یوگا همراه با دستوراتی برای تمرکز و کنترل ذهن انجام می‌‏شود و هدف از انجام‏شان، فراوری از جسم و ذهن است. وضعیت‏‌های بدنی دروازه‏‌ی ورود نیرویی است که گفته می‌‏شود در بدن انسان نهفته (کندالینی) و بیداریش انسان را به آگاهی برتر می‌‏رساند. این آگاهی معمولاً به صورت نمادین در قالب خدایان شیطانی نشان داده می‌‏شود.

سرّ وجود مشکلات و بحران‏‌های زندگی این نیست که با خلسه‌‏های یوگایی آن‌ها را کمرنگ کنیم و به زندگی اضطراب‏‌زا باز گردیم، بلکه راز بزرگی که در بلاها و رنج‏‌های زندگی نهفته، بازگشت به خدا و تکیه‌کردن به او در همه شرایط است. این‌که قلب ما بفهمد هیچ نیرویی غیر از خدا گره گشای زندگی نیست.

مکتب اشو یکی از مکاتبی بود که پیروان زیادی به خود جذب کرد. یکی از توصیه‌های او جهت دوری از مشکلات رقص و لودگی است. وی می‌گوید: اگر مردم بتوانند کمی بیشتر به رقص آواز بپردازند مشکلاتشان به تدریج ناپدید می‌شود. این همان عصیانی است که اشو در قالب عرفان و معنویت به خورد مخاطبین خود می‌دهد.

برخلاف یوگا که اهمیت زیادی به توقف کامل ذهن می‌دهد؛ از منظر اسلام آن‌چه اهمیت دارد توقف فکر نیست. بلکه پاک کردن فکر از افکار آلوده و درست اندیشیدن و درست دیدن خوبی‌ها و بدی‌ها و درست تصمیم گرفتن و با اختیار و اراده به سوی خوبی و زیبایی حرکت کردن است.

وقتی به سراغ یوگا می‌روید، سلامتی، زیبایی، و سایر این موضوعات را به عنوان هدف اصلی فراموش کنید. مسأله این نیست که با یوگا به این خواسته‌ها می رسید یا نه، مسأله این است که به یک کار پرخطر وارد می‌شوید. کاری که مربیان یوگا از ابتدا نمی‌‏توانند آن را به شما بگویند.