زرتشت و باستان‌گرایی
بسياري از بزرگان علما، همراه با آیت الله فشارکی این اعلامیه را امضا کرده بودند. آن اعلامیه هنوز هم خواندنی است و درس‌های جالبی برای امروز ما دارد. اگر هر کدام از ما متعهد شویم در زندگی شخصی خود به مواردی این چنینی پایبند باشیم تحول بزرگی در جامعه ایجاد خواهد شد، متن کامل آن اعلامیه به این شرح است:
باوجود اینکه بینا در کِسوت طبابت بود، اما از عناصر وابسته به حکومت پهلوی به شمار آمده، چنانکه در ساختار این رژیم، مشارکت داشت. بنابراین، طبیعتاً، بینا همانند همقطارانش در طیفِ مورخان سلطنت طلب، در تالیف کتاب موردنظر، تحت تأثیر ساختار سیاسی وقتِ ایران بوده، و ازین رو، کتاب«اندیشه های رضاشاه کبیر» مملو از تملّق و، بعضاً، گزافه گویی‌های بی اساس می‌باشد.
دربار خاندان پهلوی یکی ازمراکز پر نفوذ و پر از زد و بندهای حکومتی بود که بی شک می توانست از طرق مختلف نقش موثری در اخذ تصمیمات شاه داشته باشد. ریاست اصلی دربار در دوران شکوفایی حکومت پهلوی تحت اختیار «اسدالله علم» یار دیرینه و دوست قدیمی محمد رضا شاه قرار داشت. در اين ميان...
دکتر ژاله آموزگار: منشور کوروش منشوری صرفا سیاسی و برای فتح بابل است و منشوری قانون نامه ای نیست. دکتر آموزگار اشاره می‌کند که کوروش بارها در اعلامیه‌اش خود را برگزیده مردوک - خدای بابلیان - می‌نامد و آزادی دین را محترم می‌شمارد. خانم آموزگار هم معتقد به این نیست که حکومت کوروش اولین امپراتوری ایرانی است.
افرادی كه اختراع قاليچه پرنده را به كورش هخامنشی نسبت داده و چنين شايعه‌ای را ساخته و منتشر كرده اند، درباره ملت چه فكری كرده اند؟ از ديد آنان، مردم ايران مشتی درازگوش اند كه با تخيلات و توهمات زندگی می‌كنند؟ عده‌ای ابله و بيمار ذهنی چگونه به خود اجازه می‌دهند كه چنين احمقانه ياوه‌گويی كرده و ملت را مورد تمسخر قرار دهند؟
كتاب «تاريخ باستان» دانشگاه كمبريج: كورش، به غارت و چپاول پرداخت و مردم را كشتار نمود. اين سند (رويدادنامه نبونئيد) نشانگر اين است كه پارسی‌ها اردوگاه نبونئيد را به طور كامل به غنيمت گرفتند و همانطور كه در اغلب حالات روی ميداد، كشتار واقعی در نبرد با دشمن، پس از ترس و وحشت و عقب‌نشينی بابيلونی‌ها رخ داد.
ماريا بروسيوس از ايران‌شناسان مشهور جهان پيرامون فتح اوپيس به دست كورش كبير می‌نويسد: «در پاييز 539 [پيش از ميلاد]، ارتش كورش به شهر اوپيس در كرانه رود دجله رسيد. او آن شهر را عبرت و نمونه‌ای برای [شهرهایی] كه بخواهند در مقابل او مقاومت كنند، قرار داد. بدين صورت كه او اهالی شهر اوپيس را وحشيانه كشتار و غارت كرد.
پی‌يِر بريان باستان‌پژوه و ايران‌شناس مشهور جهان، در كتاب «از كورش تا اسكندر» به نكته قابل توجهی اشاره می‌كند، او نيز همانند ديگر تاريخ پژوهان روز دنيا، بر اين عقيده است كه تجاوز، غارت و كشتار مردم اوپيس، به دست كورش كبير صورت گرفته است. پيروزی كورش در نبرد اوپيس، با يك غارت وسيع و همچنين كشتارِ هر آنكس كه در پی مقاومت بود، همراه شد.
علم علاوه بر نفوذ در دیوان‌سالاری کشور، دست به چینش نمایندگان مجلس پهلوی نیز زد و برای این منظور، اقدام به تشکیل کمیته‌ای مخفیانه‌ای کرد که وظیفه‌ی آن، تعیین نمایندگان مجلس بود. فعالیت این کمیسیون غیررسمی و پنهانی در طول دوران سرپرستی عَلَم بر وزارت دربار ادامه داشت و در واقع این وزیر دربار بود که نمایندگان مجلس پهلوی را تعیین می‌کرد.
ژان گلسنر، استاد تاريخ بين النهرين و خط ميخی در ترجمه رويدادنامه نبونئيد، می‌نويسد: «در ماه تشرین (از ماه‌های تقويم اكّدی)، كورش برای جنگ عليه ارتش اكّدی (بابيلون) به اوپيس رسيد (در ساحل رود دجله)، مردم عقب نشينی كردند، و او نيز مردم را غارت و قتل عام كرد.» اين گفتار مورد تأييد بزرگترين باستان‌شناسان روز دنيا است.
زمانی که قرآن و احادیث و روایت های اسلامی بررسی می شود، بدست می‌آید که کوچکترین مجوزی برای سوزاندن کتاب وجود ندارد. ولی برعکس این مطلب دارای شواهد و دلایل روشنی است که همه بر حرمت آثار مکتوب علما توصیه دارند و برای علم و علما و آثار آنها ارزش خاصی را قائلند و نظر تبعیض آمیزی در این مورد برای مسلمان و غیر مسلمان وجود ندارد.
به راستی كه ايدئولوژی سبب میشود شخصيتی مانند لمبرت -استاد دانشگاه باستان‌شناسی بيرمنگام انگليس- اينگونه خود را مضحكه خردمندان قرار دهد و با پيش كشيدن سخنانی بی‌ربط، آبروی علمی خود بريزد. هرچند تأكيد میشود كه او، اصل غارتگری و خشونتی كه كورش كبير مرتكب شده را انكار نكرده است.
عده‌ای از باستانگرايان اصرار دارند كه قتل عام مردم اوپيس، از سوی ارتش بابيلون (بابِل) صورت گرفته، نه از سوی كورش. ليكن ما اسنادی از بزرگان ايران‌شناسیِ جهان ارائه كرديم كه نشان می‌دهد، چنين جنايتی از سوی كورش كبير (كه به سرزمين‌های اكدی تجاوز كرده بود)، صورت گرفت. كورش هخامنشی، شهر اوپيس را به آتش كشيد و مردم آن را قتل عام نمود.
در مورد سیزده بدر، امری که انجام میشود که رفتن به طبیعت هست، بسیار زیبا و مفید هست ولی در این روز کارهایی انجام می شود که درست نیست. در این روز یکی از کارهایی که در قدیم انجام میشده است دعای برای نزول باران بوده است که کاری مورد پسند هست ولی در کنار آن و کار نقضی که از همان زمان های قبل بوده، از بین بردن سبزه سفره عید هست.