گروه تروریستی داعش از کشورهای مختلفی حمایت می‌شود که توانست تا این اندازه به فعالیت‌های خشونت‌آمیز خود وسعت بخشند و مناطق زیادی را اشغال و به تصرف خود درآورند. داعش محصول مشترک اعراب و غرب است که طی سال‌های اخیر به نام اسلام، بزرگ‌ترین نقش را در پیشبرد سناریوی اسلام هراسی و شیعه هراسی ایفا کرده است.

فعالیت‌های جهادی تکفیری وهابیت، در قالب احزاب و گروه‌های به اصطلاح اسلامی انجام می‌شود و خشونت جزو لاینفک اندیشه‌های آن‌ها است. پرورش گروه‌های تندرو و متعصب مانند طالبان و سپاه صحابه و داعش و جندالله و... یکی از اقدامات اصلی وهابیت است، تا بتواند سیاست‌های خود را در منطقه پیاده کند و خاورمیانه‌ی پر تنش و ناامنی به وجود آورد.

در معنای لغوی و اصطلاحی وهابیت دیدگاه‌های مختلفی وجود دارد: در لغت؛ وهاب، صیغه مبالغه است و به کسی اطلاق می‌شود که زیاد این عمل از او سر بزند. در اصطلاح؛ نام فرقه‌ای است که محمد بن عبدالوهاب آن را بنیان نهاد. وهابیان در فقه، پیرو مذهب حنبلی و در عقاید و برخی فروع، بر روش ابن‌تیمیّه‌اند و خود را «سلفیّه» می‌خوانند.

بنیان‌گذار وهابیت محمد بن عبدالوهاب، فتوا به جواز قتل هر کسی که عقیده اهل‌سنت و جماعت را دارد می‌دهد، ولی امروزه وهابیت، بنا به مصالحی آن را مطرح نمی‌کنند. او در نامه خود به ابن عیسی که بر او احتجاج نموده که فقهاء به چیزی بر خلاف فهم او معتقدند؛ فقه مصطلح را که تمام مذاهب اسلامی بدان معتقدند، شرک می‌داند.

یکی از انحرافات بنیان‌گذار وهابیت محمد بن عبدالوهاب این می‌باشد که وی به نکوهش یاران امیرمؤمنان می‌پردازد. که در پاسخ باید گفت این ده یا یازده نفری که محمد بن عبدالوهاب نام برده است، یاران مخلص و حواریون حضرت علی (علیه‌السّلام) بودند. البته در میان آن‌‌ها دو نفر از اصحاب رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نیز وجود دارد.

شواهد تاریخی فراوانی وجود دارد که حاکی از دشمنی سرسختانه محمد بن عبدالوهاب با رسول گرامی اسلام است. وی از شنیدن ذکر صلوات کراهت داشت و آن را زشت می‌شمرد؛ از فرستادن صلوات بعد اذان و پخش از مناره‌ها، به ویژه شب‌های جمعه جلوگیری می‌کرد و فرد متخلف را شدیداً مؤاخذه و تنبیه می‌کرد.