ماه مبارک رمضان یکی از موهبت‌های خداوند بر بشر است، تا در این ماه انسان‌ها به ضیافت الهی بنشینند و از فیض حضور حق بهره ببرند. برای این‌که انسان‌ها از فضیلت این ماه بیشتر استفاده کنند؛ شرع مقدس، انسا‌ن‌ها را مکلف به روزه گرفتن کرده است، که از اذان صبح تا اذان مغرب هیچ چیزی نخورند و نیاشامند، دروغ نگویند و از دیگر گناهان کبیره چشم پوشند، زیرا در غیر این صورت روزه باطل شده و شخص فضیلت روزه را از دست خواهد داد. با این وجود اما یکی از بزرگان و محدثان وهابیت بر خلاف دیگر مذاهب اسلامی فتوا به جواز استمناء داده و گفته است:
«دلیلی وجود ندارد، که با استمناء کردن، روزه باطل شود. زیرا نمی‌توان استمناء را با جماع مقایسه کرد. حتی فقیه صنعانی نیز گفته است: کسی‌که استمناء کند، روزه‌اش نه قضاء دارد و نه کفاره.» (تمام المنه فی التعلیق علی فقه السنه، ص418)

پی‌نوشت:

«فكذلك نقول نحن: الأصل عدم الأفطار والجماع أغلظ من الاستمناء.» البانی، محمد ناصرالدین، تمام المنه فی التعلیق علی فقه السنه، دارالریه، چاپ پنجم، ص418. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.