اعتقادات
عید غدیرخم، بزرگ‌ترین عید در بین اعیاد مسلمانان است؛ رساندن پیام عید غدیرخم به عنوان امر به معروف و نهی از منکر لازم است؛ روز غدیر مورد احترام همه پیامبران و باعظمت‌ترین روز عالم خلقت است؛ در این روز توبه آدم پذیرفته شد؛ ابراهیم از آتش نجات یافت؛ موسی هارون را و عیسی شمعون را جانشین خود کرد.
زمان برگزاری حج ماه ذی‌حجه است، که یکی از ماه‌های حج است، و این ایام در دل ماه‌های حرام قرار دارد، و حاجی با حضور در حرم امن الهی، و در بستر زمان حرام، دارای حرمت ویژه قرار می‌گیرد. قرار گرفتن حج در پایان سال قمری، این فرصت را به نمایندگان جوامع اسلامی که در مکه گرد آمده، می‌دهد تا با بررسی وضعیت سال گذشته مسلمانان، برای سال بعد برنامه‌ریزی کنند.
هنگامی‌که امام رضا خواستند از شهر نیشابور خارج شوند، تعداد زیادی از مردم نیشابور که در آن دوران از اهل سنت بودند، اطراف امام رضا را گرفتند و از حضرت خواستند که برایشان حدیثی بگوید. حضرت نیز به نقل از پدرانش از پیامبر به نقل از جبرئیل و خداوند فرمود: کلمه «لااله الا الله» حصار من است هر کس وارد حصار من شود، از عذابم در امان است.
علی (علیه السلام)، نامی که هیچ مسلمانی نمی‌تواند از کنارش بی‌تفاوت عبور کند، این کودک گنجینه بی‌بدیل خلقتی شد که اگر میلاد مبارک این کودک نبود، مؤمنان پس از رسول اکرم (ص) ناشناخته می‌ماندند، قرآن از پراکندگی به یکپارچگی نمی‌رسید، حق برای چند صباحی مهلت خودنمایی پیدا نمی‌کرد و هیچ مصداقی برای حکومت عدل پدید نمی‌آمد.
روزی فاطمه بنت اسد برای زیارت وارد کعبه شد ناگهان بت‌ها به صورت روی زمین افتادند فاطمه بنت اسد دست بر شکم خود کشید و خطاب به پسرش گفت: نور چشمانم! اکنون که به دنیا نیامده‌ای بت‌ها در برابرت سجده می‌کنند، پس چگونه خواهی بود زمانی که به‌دنیا بیایی..
در پاسخ به سوال از علت غیبت امام زمان (علیه‌السلام) باید گفت: غیبت آن حضرت به دستور خداوند حکیم است و ما به درستی آن را نمی‌دانیم، اما آماده نبودن فضای جهانی و ترس از کشته شدن قبل از انجام رسالت جهانی خود یکی از مهمترین موانع ظهور است، چنانکه شناخته شدن مومن از منافق و آمادگی ما برای جانفشانی در رکاب او از مقدمات ظهور اوست.
روند اندیشه فلسفی در مکتب تشیع به صورت تکاملی بوده است. در ابتدا روایات دسته بندی شده و به عنوان پشتوانه اعتقادی مد نظر قرار گرفته است. پس از آن خاندان نوبختی در زنده کردن اندیشه فلسفی نقش بسزایی داشتند و همین رویه در کتاب شاخص خواجه نصیر الدین طوسی به چشم می‌خورد.
یکی از بهترین راهکارها برای برخورد با مخالفین «تقیه» است. تقیه راهکاری عقلانی برای زندگی مسالمت آمیز است که قرآن و روایات به آن سفارش کرده اند. سیره علما و فقهای شیعه بر تقیه استوار است تا از این طریق بتوانند بر گسترش وحدت اقدام کنند.
در برخورد با مخالف سه دیدگاه وجود دارد. دیدگاهی افراطی و دیدگاهی تفریطی و دیدگاه سوم که در روایات از آن تعبیر به تقیه شده است. طرفداران دیدگاه سوم معتقدند که باید حقایق را گفت، اما بیان حقایق باید به گونه‌ای باشد که به شیعه آسیبی وارد نشود.
زمانی که مسکین و حاجتمند واقعی به سراغ شما می‌آید، بدانید که خدا او را فرستاده است. خداوند دو کار کرده است.1- به شما امکانات و نعمت داده است.2- نیازمند را به در خانه شما فرستاده است تا ببیند شما لایقید و نعمت او را حفظ می‌کنید یا نه. اگر با رفع حاجت این نیازمند شایستگی را ثابت کردید، نعمت الهی می‌ماند و بیشتر هم می‌شود و چنانچه ثابت نکردید از شما گرفته می‌شود و به دیگری داده می‌شود.
یکی از راه‌هایی که موجب دور کردن دیگران از مسیر حق به‌شمار می‌آید، کتمان و پنهان کردن حقایق است که در دین اسلام بسیار نکوهش شده و برای عاملان چنین کاری عذاب آتش دوزخ، و دور شدن رحمت الهی و مورد لعنت واقع شدن در نظر گرفته شده است، اما در چند مورد پسندیده است؛ در أسرار مردم، در چیزی که آشکار شدنش، شرّ به پا می‌شود و أسرار ایمانی.
موضوع سن و دشنام با لعن متفاوت بوده به گونه‌ای که دشنام دادن و ناسزاگویی را اسلام جایز ندانسته و امامان شیعه نیز آن را ممنون کرده و شیعیان را از انجام آن برحذر می‌دارند. ولی لعن در مورد افرادی که نافرمانی امر خداوند را کردند انجام شده تا جایی که خداوند در آیاتی از کلام الله مجید آن را صراحتا بیان نموده است.
لعن علنی به فتوای مراجع تقلید، به دلیل اینکه موجب سوء استفاده‌ی دشمنان علیه مکتب اهل بیت (علیهم‌السلام) می‌شود، جایز نیست. در آیه‌ای از قرآن صریحاً توهین به مقدسات دیگران نهی شده است و از آن‌جا که ملاک در سب و لعن از جهت عکس العمل مخالفین واحد است، می‌توان گفت که شامل لعن علنی مقدسات مخالفین نیز می‌گردد.
حماسه غدیر با شاهدان فراوان آن منتشر شد و خبر آن شهرها و آبادی ها را در نوردید.بسیاری از بزرگان اهل تسنن نیز گوشه‌هایی از این حماسه بزرگ را روایت کرده‌اند. بعضی به نقل یک یا دو جمله اکتفا کرده‌اند و بعضی هم از محدثان و مفسران اهل تسنن از غدیر خم یاد کرده‌اند که مرحوم علامه امینی به سیصد وشصت نفر از آن‌ها اشاره کرده است.