همه آمده بودند تا او را بدرقه کنند. از اهل سنت بودند، ولی از رفتنش دلتنگ شده بودند، اما او باید می‌رفت و چاره‌ای جز این نبود. جمعیت بسیار زیادی رفتنش را نظاره می‌کردند، آری امام علی بن موسی الرضا از شهر نیشابور خارج می‌شد. یکی از بدرقه‌کنندگان از میان جمعیت صدایش را بلند کرد و گفت: آقاجان! آیا از بین ما می‌روید و حدیثی برایمان نقل نمی‌کنید؟ امام رضا (علیه السلام) سرش را از داخل کجاوه بیرون کرد و فرمود: از پدرم موسی بن جعفر شنیدم که او از پدرش و او از پدرش و ... و او از پیامبر و او از جبرئیل و او از خداوند که فرمود: کلمه «لااله الا الله» حصار من است، هر کس وارد حصار من شود، از عذابم در امان است. بعد از دقایقی امام رضا (علیه السلام)  فرمود: این حدیث شرطی دارد و ولایت من از شروط آن است. (التوحید، صدوق، ص25)

پی‌نوشت:

ابن بابویه، التوحید، جامعه مدرسین، قم، 1398ق، ص25