عبادت
عبدالحمید در ماه رجب در سخنانش به عدم افراط در عبادت سفارش کرده و نظر پیامبر (ص) را مطرح کرده که از کسانی که در عبادت زیادهروی میکردند، ناراحت شده و رضایت خداوند را در آن ندانسته است؛ این سخنان برای جامعه دینگریز و فقیر مناسب نیست؛ گمان میرود کنایه وی به مراسم اعتکاف و تبلیغ آن در رسانهها باشد که نشاندهنده رویشها در گرایش به دین است.
عبادات متداول در میان یهودیان عمدتاً ابداعی است؛ زیرا تورات با اینکه مردان و زنان يهودی را به عبادت و بندگی خداوند تکلیف كرده است اما متن مدوّنی برای عبادات متداول معرفی نكرده است. تا قبل از ویرانی دوم معبد، عبادت اصلی یهودیان قربانی بوده و پس از آن به تدریج آیین نماز در یهودیت وارد شده است.
فرقه اهل حق عبادت خود را در جمخانه برگزار می کنند؛ پیروان این فرقه هر هفته و ده روز در محلی جمع و با تشریفات خاصی مشغول عبادت و خواندن اوراد و اذکار مخصوص به خود می شوند. عده حاضر را «جـم» و آن مجمع را «جمخانـه» می گویند.
عبادت، یکی از مهمترین شئون زندگی هر انسان مومنی است، به این معنا که هر انسان خداپرستی به وسیله عبادت، با خالق خود در ارتباط است و خود را در برابر خالقش، میبیند. دوری از تکبر و به دست آوردن خضوع و خشوع، از ویژگیهای عبادت پروردگار عالم برای مؤمنین است.
حضرت فاطمه (س) در همه جهات زندگی مسلمانان، الگوی همه زنان و مردان است. حتی امام زمان (عج) در توقیعی شریف حضرت فاطمه (س) را الگوی خود معرفی میکند.
وهابیون هرگونه خضوع و خشوعی در برابر مخلوقات را از مصادیق عبادت غیرالله و شرک به خدا دانستهاند؛ حال آنکه به تصریح مرحوم کاشف الغطاء (رحمهاللهعلیه) تحقق عبادت، وابسته به نیات افراد است و تا زمانی که انسان در نیت افعالی که انجام میدهد، قصد عبادت نداشته باشد، مرتکب عبادت غیرالله نشده است.
از دیدگاه وهابیت، دعا همان عبادت است و بر این فرض باید هر آن کس که دیگران را میخواند، مشرک خوانده شود. این در حالی است که آیات قرآن بر معانی دیگر دعا هم چون تبلیغ، درخواست و... دلالت دارد.
طاهری در شبه عرفان کیهانی (حلقه) مخاطبین خود را از عبادت خدا منع میکند و اینگونه مطرح میکند که چون انسان نمیتواند هیچگونه شناختی از خدا داشته باشد، لذا باید تنها در خدمت خلق خدا باشد. این نظریه، جزء مبانی مسیحیت است که عبادت خدا تنها خدمت به خلق است. درحالی که ارزشهای انسانی تنها خدمت به خلق نیست.