با توجه به معناي شفاعت در مقام بيان نشانه‌هايي از آيات روايات براي معني شفاعت هستيم و در آخر شفاعتي را که نزد صوفيه مطرح است را بيان مي کنيم تا غايت هر دو تعريف به روشني بيان شود و بدانيم شفاعتي که شيعه از آن سخن مي‌راند با شفاعتي که نزد صوفيه مطرح است مغايرت دارد.

معانی زیادی برای واژه صوفی نقل کرده‌اند و در اینکه تصوف چیست و رسم و رفتار ایشان چیست سخن‌ها رانده شده و قلم‌ها فرسوده گشته است. اما توجه به دیدگاه بزرگان اهل تصوف خالی از لطف نیست، خصوصاً اینکه بدانیم رفتار مدعیان تصوف در زمان حال، با تعریفی که سردمداران صوفیه برای این مسلک داشته‌اند مطابقت دارد یا خیر؟!
با مراجعه به کتب تصوف و نگاشته‌های سران صاحب نام آن، تعاریف مختلفی حول واژه ی تصوف می‌بینیم.

صوفیان برای اباحه گری و فرار از شریعت راه های زیادی را رفته‌اند و از جمله ی این روش ها اعتماد به ظاهر آیات الهی و به اصطلاح ظاهرگرایی است.

نظریه پردازان صوفی بر ضرورت بهره‌گیری از رهنما و پیر طریقت تاکید بسیاری می‌ورزند. به گفته برخی از آنان «شیطان شیخ کسی است که شیخی ندارد.» و بر همین اساس می‌توان گفت:«لا دین لمن لا شیخ له» در این نوشتار سعی شده به ابعاد این سرسپردگی پرداخت.

عدّه‎اي منشاء شکل گيري تصوف را افراد دلسوزي مي‌دانند که از زندگي تجملاتي دوري گزيده و زهد خشک و طاقت فرسا را به جان خريده و همين طرز تفکر، مي‎تواند منشاء شکل گيري تصوف باشد، در اين نوشتار به بررسي اين نظريه مي‎پردازيم.

عده اي از تصوف پژوهان براي تصوف سرچشمه هايي تصور کرده‎اند. برخي معتقدند که تنها علت بوجود آمدن تصوف، تعاليم قرآن و سنت رسول الله (ص) و صحابه مي‎باشد. اما اگر تنها علت پيدايش تصوف، قرآن و سنت بوده، چرا که شواهدي در تصوف موجود است که با صريح آيات قرآن و روايات معصومين (ع) مخالف است؟