وهابیت که با دوری از اصول و قواعد عقلی و نقلی، خود را تنها مسلمانان عالم معرفی می‌کنند، در ادعای مضحک، رد شدن از زیر قرآن و یا قرآن به سر گرفتن را بدعت و عمل حرام معرفی می‌کنند؛ در حالیکه بر اساس روایات اهل‌سنت، امیرالمومنین، و بنا بر روایات شیعه، ائمه‌ی اطهار در هنگام مشکلات و یا برای اجابت دعا، به قرآن پناه می‌بردند.

وهابیت تکفییری بدعتی را در دین ایجاد کردند و می‌گویند مشرکین در ربوبیت موحد بودند، در حالیکه آیات زیادی تصریح دارد که مشرکین در ربوبیت مشرک بودند؛ از طرف دیگر آن‌ها می‌گویند توحید اسماء و صفات داخل در توحید ربوبی است و مشرکین دارای توحید اسماء و صفات نبودند؛ لذا این تناقضی است که آن‌ها دچار شدند.

یکی از بدعت‌هایی که وهابیت تکفیری ایجاد کرده است و خلاف آیات و روایات انجام دادند این است که آنها مشرکین را در شرک ربوبی تطهیر کردند و قائل هستند مشرکین در ربوبیت موحد هستند، ولی در عبودیت مشرک بودند، در حالی‌که توحید ربوبی و الوهی (عبادی) جدای هم نیست.

ابراهیم الجبهان وهابی با دروغ‌گویی و افترا بستن به مذهب شیعه و با نشان دادن بغض و کینه‌ی خود نسبت به امام حسین (علیه‌السلام)، ادعا می‎‌کند شیخ طوسی با ذکر حدیثی در کتاب مصباح المتهجد خود، قبولی نماز را به شرط سجده بر تربت سیدالشهداء می‌داند؛ در حالی‌که روایت را تحریف کرده و مقداری به آن افزوده است.

فرزندان نامشروع وهابیت، همان کسانی‌که با نام اسلام و دولت اسلامی، اما به کام صهیونیسم جهانی، باعث بدنامی مسلمانان شدند و قتل و غارت و ویرانی، سوغاتی حضورشان در عراق و شام بود، فقط به دست مردانی از جنس اصحاب سیدالشهداء (علیه‌السلام) باید از میان برداشته می‌شدند. مردانی که هرچند از عاشورای سال 61 هجری فاصله داشتند، اما از نهضت حسینی آموختند که هرگز زیر بار ذلت نروند و با خون خود، خدا را یاری کنند.

ادله متعددی هم‌چون آیه 64 سوره نساء، بر مشروعیت طلب استغفار و شفاعت از اولیاء الهی دلالت می‌کند؛ از همین‌رو مسلمان از صدر اسلام تاکنون، از اشخاص صالح، می‌خواستند که برایشان نزد خداوند متعال، شفاعت و استغفار کنند. بنابراین ادعای برخی از وهابیون معاصر مبنی بر عدم منفعت استغفار صالحین در حق دیگران، ادعایی باطل است.