متن مقاله
بزرگان وهابی‌ها عقیده دارند، کسی‌که برای تکریم غیر الله ذبح کند، مرتد و کافر است و ذبیحه او حرام است، و از آن‌جایی که علمای اسلام، فتوا به جواز ذبح برای غیر الله بر وجه تکریم داده‌اند، شامل فتاوای شیوخ نجدی‌ها شده و مرتد و کافر هستند.
محمد بن عبد الوهاب در این باره می‌گوید:
«من ذبح لغير الله وسمى الله عليه عند الذبح أنه مرتد تحرم ذبيحته ولو ذبحها للأكل لكن هذه الذبيحة تحرم من جهتين من جهة أنها بما أهل به لغير الله وتحرم أيضا لأنها ذبيحة مرتد.[1] کسی‌که ذبح برای غیر خداوند انجام دهد و هنگام ذبح اسم خداوند را بیاورد، آن شخص مرتد و ذبیحه او حرام است؛ گرچه برای خوردن ذبح بکند، لکن این ذبیحه او از دو جهت حرام است: از جهت این‌که برای غیر خداوند ذبح کرده است و حرام است، هم‌چنین برای این‌که ذبیحه مرتد است.»
علمای اهل تسنن هم گفته‌اند اگر کسی برای غیر الله ذبح کند به قصد تقرب و تعظیم، چنین کاری حرام و کفر است، اما اگر برای غیر الله ذبح کند، اما نه به این خاطر، بلکه برای تکریم و بزرگداشت، چنین عملی حرام نیست و منجر به کفر، ارتداد و حرمت ذبیحه نمی‌گردد؛ چنان‌چه نووی از بزرگان شوافع در این باره چنین می‌نویسد:
«فَاعْلَمْ أَنَّ الذَّبْحَ لِلْمَعْبُودِ وَبِاسْمِهِ، نَازِلٌ مُنْزِلَةِ السُّجُودِ لَهُ، وَكُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا نَوْعٌ مِنْ أَنْوَاعِ التَّعْظِيمِ وَالْعِبَادَةِ الْمَخْصُوصَةِ بِاللَّهِ تَعَالَى الَّذِي هُوَ الْمُسْتَحِقُّ لِلْعِبَادَةِ فمَنْ ذَبَحَ لِغَيْرِهِ مِنْ حَيَوَانٍ أَوْ جَمَادٍ كَالصَّنَمِ عَلَى وَجْهِ التَّعْظِيمِ وَالْعِبَادَةِ، لَمْ تَحِلَّ ذَبِيحَتُهُ، وَكَانَ فِعْلُهُ كُفْرًا، كمَنْ سَجَدَ لِغَيْرِهِ سَجْدَةَ عِبَادَةٍ، وَكَذَا لَوْ ذَبَحَ لَهُ وَلِغَيْرِهِ عَلَى هَذَا الْوَجْهِ، فأَمَّا إِذَا ذَبَحَ لِغَيْرِهِ لَا عَلَى هَذَا الْوَجْهِ، بِأَنْ ضَحَّى أَوْ ذَبَحَ لِلْكَعْبَةِ تَعْظِيمًا لَهَا لِأَنَّهَا بَيْتُ اللَّهِ تَعَالَى، أَوِ الرَّسُولِ لِأَنَّهُ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَهَذَا لَا يَجُوزُ أَنْ يَمْنَعَ حِلَّ الذَّبِيحَة.[2] ذبح کردن حیوان برای معبود و به اسم او، به منزله‌ی سجود برای اوست، و هر یک از این دو عمل، نوعی از انواع تعظیم و عبادت مخصوص به الله تعالی است، همان خدایی که تنها مستحق عبادت است؛ پس هر کسی  برای غیر الله - أعم از حیوان، و جماد- هم‌چون بُت، به نیت و بر وجه «تعظیم و عبادت»، ذبح کرد، در این صورت ذبیحه‌ی چنین کسی حلال نبوده، و فعل او کفر است، هم‌چون کسی‌که برای غیر خداوند متعال سجود عبادت انجام دهد، و نیز اگر برای خدا و غیر خدا (= مشترکاً)، بر این وجه (به نیت عبادت هر دو ) ذبح کرد، چنین عملی کفر است. اما اگر ذبح برای غیر خداوند بر این وجه (عبادت ) نباشد، مثلاً به این صورت که به خاطر تعظیم کعبه و این‌که بیت الله است، ذبح یا قربانی برای کعبه انجام دهد، یا برای رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) ذبح کند، به این دلیل که ایشان رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) است (و با این کار تکریم و احترام کند)، در چنین حالتی جایز نیست چنین کاری (با چنین نیتی) مانع حلال بودن ذبیحه‌اش شود.»
با توجه به نظر نجدی‌ها و فتاوای علمای اسلام در مورد ذبح به نیت تکریم، باید گفت: ائمه نجدی، علمای اسلام را به خاطر چنین فتوایی مرتد و کافر می‌دانند.

پی‌نوشت:

[1]. ابن عبد الوهّاب نجدي، محمّد، الرسائل الشخصية، ص222، تحقيق: صالح الفوزان و محمّد بن صالح العقيلي، جامعة الإمام محمّد بن سعود، رياض، بی تا. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
محمد بن عبد الوهاب، مؤلفات الشيخ الإمام محمد بن عبد الوهاب، ص222، جامعة الإمام محمد بن سعود، الرياض، تحقيق: عبد العزيز زيد الرومی، د. محمد بلتاجی، د. سيد حجاب، بی تا.
[2]. نووی، يحيی بن شرف (م 676)، روضة الطالبين وعمدة المفتين، ج3، ص205، تحقيق: زهير الشاويش، المكتب الإسلامی، بيروت، چاپ سوم، 1412ق. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
نووی، يحيی بن شرف (م 676)، المجموع شرح المهذّب، ج8، ص409، دارالفكر، بی تا. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.