یزید
از جمله راه‌کارهای ضد شیعی در خدشه و شبهه‌سازی برای عزاداران حسینی (علیه السّلام) رفع اتهام از جنایتکار پلیدی همچون یزید بن معاویه و وجهه بخشیدن به اوست؛ به همین منظور از دیرباز برخی کوشیده‌اند تا با وجود روشنی و آشکاری جنایات وی، قدری از لکه‌ی ننگ ابدی وی بکاهند؛ در همین راستا با شبهه‌افکنی‌های گوناگون به تبرئه یزید پرداختند.
از جمله راه‌کارهای ضد شیعی در خدشه و شبهه‌سازی برای عزاداران حسینی (علیه السّلام) رفع اتهام از جنایتکار پلیدی همچون یزید بن معاویه و وجهه بخشیدن به اوست؛ به همین منظور از دیرباز برخی کوشیده‌اند تا با وجود روشنی و آشکاری جنایات وی، قدری از لکه‌ی ننگ ابدی وی بکاهند؛ در همین راستا با شبهه‌افکنی‌های گوناگون به تبرئه یزید پرداختند.
با اینکه آیات متعددی از قرآن کریم در حرمت شراب و نکوهش شراب‌خواران است اما یزید بن معاویه در دوران خلافت پدرش و در سفر حج پس از رفتن به مدینه منوّره در کنار حرم نبوی (صلی الله علیه و آله و سلم) و در ملاء عام، سفره شراب گستراند و چون خبردار شد ابن عباس و حسین بن علی قصد اعتراض به او دارند، دستور داد تا شراب را از سفره بردارند.
از جمله راه‌کارهای ضد شیعی در خدشه و شبهه‌سازی برای عزاداران حسینی (علیه السّلام) رفع اتهام از جنایتکار پلیدی همچون یزید بن معاویه و وجهه بخشیدن به اوست؛ به همین منظور از دیرباز برخی کوشیده‌اند تا با وجود روشنی و آشکاری جنایات وی، قدری از لکه‌ی ننگ ابدی وی بکاهند؛ در همین راستا با شبهه‌افکنی‌های گوناگون به تبرئه یزید پرداختند.
با وجود دلایل و اسناد فراوان در کتاب‌های اهل‌سنت و وهّابیت مبنی بر دستور یزید بن معاویه در به شهادت رساندن امام حسین (علیه السّلام) امّا می‌بینیم وهّابیت همچون همشیه به متهم نمودن دیگران پرداخته و در شبهه‌ای مضحک، شیعیان را مسبب شهادت امام حسین دانسته و کوشیده‌اند دامن بزرگان خود را از این لکّه‌ی ننگ تاریخی پاک کنند.
عرفان التقاطی محمدعلی طاهری برای کسی که در سخنان وی تأملی داشته باشد، اجتناب ناپذیر است. وی در هم‌سویی خود با وهابیت روایات رسیده از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و اهل‌بیتش (علیهم‌السلام) درباره یزید و ملعون دانستن وی و جایگاه او در جهنم تا ابد را نادیده گرفته و یزید را از جهنم نجات یافته می‌داند و هم لعن به او را جایز نمی‌داند.
از جمله راه‌کارهای ضد شیعی در خدشه و شبهه‌سازی برای عزاداران حسینی (علیه السّلام) رفع اتهام از جنایتکار پلیدی همچون یزید بن معاویه و وجهه بخشیدن به اوست؛ به همین منظور از دیرباز برخی کوشیده‌اند تا با وجود روشنی و آشکاری جنایات وی، قدری از لکه‌ی ننگ ابدی وی بکاهند؛ در همین راستا با شبهه‌افکنی‌های گوناگون به تبرئه یزید پرداختند.
بعضی بر آنند که یزید را خلیفه مشروع نشان داده و قیام امام حسین علیه السلام را خروج علیه خلیفه مشروع جلوه دهند اما کسی که جنایات بزرگی در پرونده سیاه خود دارد چگونه می‌تواند مشروع باشد؟
واقعه کربلا از وقایعی است که در تاریخ به‌گونه‌ای ثبت‌شده است که نه قابل‌انکار است و نه می‌توان اصل آن را تحریف کرد، جنگی که یاران خداوند که در آن شهید شدند؛ امام حسین نوه رسول الله (صلی الله علیه و آله) و اهل‌بیت و یاران باوفای او بودند و در طرف مقابل دشمنان خدا و قاتلان امام حسین (علیه السلام)، یزید بن معاویه و عبیدالله بن مرجانه و عمر بن سعد و...
پیش از اشاره به روایات فراوانی که در کتب اهل‌سنت در نکوهش یزید و شخصیت پلید او آمده ابتدا به روایتی که عایشه از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل می‌کند، اشاره می‌کنیم که حضرت فرمود: «شش گروه را خداوند، من و همه پیامبران لعن می‌کنیم: کسی که به کتاب خدا چیزی بیافزاید. کسی که مقدّرات الهی را تکذیب کند. کسی که به زور بر مردم مسلِط و آنان که خدا...