ابن‌ جبرین یکی از مفتیان بزرگ وهابی سعودی در جواب این سؤال که «آیا به فقرای شیعه می‌شود زکات داد؟» شیعیان را کافر دانسته و پرداخت زکات به آنان را جایز ندانسته است.وی می‌گوید: کسانی که به شیعیان زکات بدهند برئ‌الذمّه نیستند و باید دوباره زکات بدهند زیرا با دادن صدقات به شیعیان، کسی را کمک کرده که کفر را تقویت می‌کند.

وهابیت بر خلاف همه مسلمانان کسی که نماز را ترک کند، کافر قلمداد می‌کنند. آنان به صراحت اعلام می‌کنند هر کس عملی از اعمال دین را انجام ندهد کافر است. وهابیت با استناد به احادیثی چون «بَيْنَ الرَّجُلِ وَبَيْنَ الشِّرْكِ وَالْكُفْرِ تَرْكُ الصَّلاَةِ» کسی را که به خاطر کاهلی، نماز نخواند کافر، مرتد و خارج از اسلام می‌دانند.

وهابیان با این باور که توسل به انبیا و اولیا جایز نیست، همه مسلمانان را مشرک خطاب می‌کنند. در حالیکه قرآن ما را به توسل امر کرده است. خداوند متعال در قرآن می‌فرماید: «و اگر آنان هنگامیكه بر خود ستم كردند، پيش تو می‏‌آمدند و از خدا آمرزش می‌خواستند و پيامبر برای آنان آمرزش می‌خواست قطعاً خدا را توبه‏‌پذير مهربان می‌يافتند.»

وهابیان با این تصور که هر جا کلمه «شرک» در قرآن بکار رفته است به معنای کفر است. بسیاری از مسلمانان را مشرک خطاب می‌کنند. آیت الله جوادی در پاسخ می‌فرماید: چنين نيست هر جا که شرك مطرح شود به معنای بت‏‌پرستی باشد، چون در قرآن كريم افزون بر اطلاق شرك بر ملحد و بت‏‌پرست، بر اهل كتاب، بلكه بر برخی از مؤمنان نيز اطلاق شده است.

قرآن می‌گوید: «أَلْقى‏ إِلَيْكُمُ السَّلامَ» اگر کسی به لفظ گفت: من مسلمان شدم و یا شعار اسلامی را رعایت کند. مثلاً به شما بگوید: سلام علیکم! که شعار مسلمان‌هاست خون و مالش محترم است و نیاز به کنکاش ندارد. در حالی که وهابیت می‌گویند اگر کسی به زبان بگوید «لا اله الا الله» ولی به اولیاء الهی متوسل شود، مشرک است.

برخی مدعی هستند که وهابیت محبت اهل بیت را دارا هستند. در پاسخ می‌گوییم: آنان دشمن اهل بیت نیستند، بلکه آنان به جهت برداشت سطحی از دین، توسل، استغاثه، زیارت و... به پیامبر و اهل بیت را شرک می‌دانند و به همین جهت مسلمانان زیادی را مشرک خطاب می‌کنند. بنابراین دشمنی وهابیت با اعتقادات اهل بیت است، نه با خود اهل بیت.