وحدت اسلامی
سر سلسله وهابیت برای دست پیش گرفتن در مقابل همه لکه‌های ننگی که به واسطه تفکر الحادی خود نسبت به مسلمانان روا داشته، شیعیان را بدترین طایفه منسوب به کعبه و قبله دانسته است.
امام جماعت مسجدالحرام در شبکه بی بی سی: ... و اگر ما نسبت به کافر شماردن مردم عادی و عوام شیعه مردد باشیم، اما در کافر دانستن همه علما و مراجع شیعه هیچ تردیدی نداریم.
متاسفانه برخی مفتیان تندرو در عربستان بدون در نظر گرفتن مصالح اسلامی و ایجاد وحدت در مشترکات در فتاوی خود بحث جهاد با شیعه را مطرح می‌کنند!
ناصرالدین البانی» با ابراز تأسف نسبت به بارگاه نبوی در ییشنهادی به دولت آل سعود می‌گوید: «به اعتقاد من، اگر دولت سعودی می‌خواهد داعی توحید داشته باشد، باید گنبد سبز بر روی قبر پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) را به حالت سابقش برگرداند!
شیعیان بر خلاف وهابیت کسانی را که اقرار به شهادتین نمایند را بنا بر آیه قرآن: «وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ أَلْقَىٰ إِلَيْكُمُ السَّلَامَ لَسْتَ مُؤْمِنًا [نساء/94] به کسی که اظهار صلح و اسلام می‌کند نگویید: مسلمان نیستی» هم‌کیشان خود دانسته و قتل ایشان را جایز نمی‌دانند.
آیه الله سیستانی در جهت پرهیز از ایجاد تشنج بین مذاهب در ضمن بیانیه‌ای فرمودند: «اگر [تکفیری‌ها] هزاران نفر از ما را هم بکشند، شما حق ندارید یک قطره خون اهل سنت را بریزید.
آنچه بزرگان در نظر داشتنداین بود که فرقه های اسلامی در عین اختلافاتی که در کلام، فقه و غیره با هم دارند به واسطه مشترکات بیشتری که در میان آنها هست می‌توانند در مقابل دشمنان خطرناک اسلام دست برادری بدهند و جبهه واحدی تشکیل دهند
علمای اهل تسنن و همچنین وهابیت می‌توانند با از بین بردن تعصبات بیجا به وحدت بیشتر بین همه مسلمانان انسجام بیشتری ببخشند.
رابطه مسلمان با غیر مسلمان چگونه است؟ آیا چون کسی مسلمان نیست و کافر است باید با او در چهارچوب مفهوم جهاد مبارزه کرد؟ یا می شود با او نوعی هم‌زیستی برقرار کرد؟ این سئوالی است که پاسخ به آن در اندیشه جهادی با پاسخ مذاهب اسلامی مختلف است. در اندیشه جهادی تنها راه و زبان ادیان دیگر زبان سلاح است.
هدف از وحدت، تکیه بر مشترکات بین همه مسلمین و در صفوف واحد قرار گرفتن ایشان در مقابل دشمنان قسم خورده اسلام است.