در ایران اسلامی، طبق دو قولی که در تاریخ ولادت نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) در دوازدهم و هفدهم ربیع الاول وجود دارد حد فاصل این ایام را به عنوان هفته وحدت نامگذاری نمودند. هر ساله با دعوت از علمای اهل سنت و علمای شیعه، نشست‌های صورت می‌گیرد. شاید این تعاملات از نظر برخی از کج اندیشان و یا کسانی که معنای صحیح وحدت اسلامی را متوجه نشده‌اند کار لغو و بی‌ثمری تلقی گردد. در پاسخ به اینگونه طرز فکر ها ایشان را به گوشه‌ای از بیانات عالم وارسته و روشن‌فکر قرن اخیر مرحوم شهید مرتضی مطهری ارجاع می‌دهیم:
«... چگونه ممکن است از پیروان یک مکتب تقاضا کرد که به خاطر مصلحت حفظ اسلام و مسلمین از فلان اصل اعتقادی یا عملی خود که به هر حال نظر خود، آن را جزء متن اسلام می‌داند صرف نظر کند؟... ما خود شیعه هستیم و افتخار پیروی اهل‌بیت (علیهم السلام) را داریم؛ ما کوچک‌ترین چیز حتی یک مستحب و یا مکروه کوچک را قابل مصالحه نمی‌دانیم. نه توقع کسی را در این زمینه می‌پذیریم و نه از دیگران انتظار داریم که به نام مصلحت و به خاطر اتحاد اسلامی از یک اصل از اصول خود دست بردارند؛ آنچه ما انتظار و آرزو داریم  این است که محیط حسن تفاهم به وجود آید تا ما که از خود اصول و فروعی داریم ... بتوانیم کالای خود را به عنوان بهترین کالا عرضه بداریمتا شیعه بیش از این در حال انزوا به سر نبرد و بازارهای مهم جهان اسلامی به روی کالای نفیس معارف اسلامی شیعی بسته نباشد... آنچه بزرگان در نظر داشتنداین بود که فرقه های اسلامی در عین اختلافاتی که در کلام، فقه و غیره با هم دارند به واسطه مشترکات بیشتری که در میان آنها هست می‌توانند در مقابل دشمنان خطرناک اسلام دست برادری بدهند و جبهه واحدی تشکیل دهند... .» [1]

پی‌نوشت:
[1]. استاد شهید مطهری، امامت و رهبری، انتشارات صدرا، ص16