شیخ مفید (رحمة الله عليه) می‌نویسد: «بعد از دولت قائم آل محمد (عليه‌السلام) برای هيچ کسي دولتی نخواهد بود. مگر این‌که روایتی آمده است مبنی بر قيام فرزند وی که آن هم اگر خدا بخواهد؛ ولی تا بحال بطور قطعی ثابت نشده است! اما بيشتر روایات اهل‌بيت (علیهم‌السلام) دلالت بر این دارد که مهدی (عليه‌السلام) این امت را ترک نخواهد کرد جز این‌که چهل روز به قيامت باقی مانده باشد که این ایام هم ایام هرج و سردرگميست.»

کل دعوت احمد بصری بر یک خوابی بند است که در نجف برای حوزه علمیه دیده و بحسب آن برای ایجاد اصلاحات اقتصادی، سیاسی، مذهبی در حوزه قیام کرده بود. آن‌ها وقتی به مقوله خواب و رؤیا می‌رسند بصورت مطلق دیدن ائمه یا انبیاء در خواب را ضمان و عاصم از سهو بودن خواب دانسته و آن را حجت می‌شمارند!

از جمله دلایلی که بهائیان بر حقانیت پیشوایان خود می‌آورند، روایت پیامبر است که ایشان فرمودند: گروهی مثل شما، مسیح این امت را درخواهد یافت. از این‌رو ادعا دارند که بعد پیامبر، مسیحی با دین جدید می‌آید و آن، رهبر بهائیان است. حال آن‌که در حدیث اشاره‌ای به آمدن دین جدید نشده و آیات و روایت بسیاری دین اسلام را خاتم ادیان معرفی می‌کنند.

بر کسی پوشیده نیست که عقیده به ظهور حضرت مهدی (ع) عقیده‌ای است که امید می‌آفریند، و نشاط ایجاد می‌کند، ناامیدی را از بین می‌برد، حرکت‌های اسلام‌خواهانه را تشویق می‌کند، و جان‌های شوریده بر استکبار را تقویت می‌کند، اسلام هنوز به کمال خویش نرسیده و به مرحله تحقق همه آرمان‌هایی که بر جامه عمل پوشاندن به آن‌ها آمده است، دست نیافته.

آینده از آنِ متقین و صالحان و نیکوکاران بر روی زمین خواهد بود. این معنا را می‌توان از انبوه آیات و روایاتی که در مورد ظهور منجی در دوره آخر الزمان آمده است استخراج نمود. آمدن مهدی مورد اتفاق همه ادیان آسمانی بوده و هدف آن نیز اصلاح تمام نابسامانی‌ها و پایان یافتن تمامی ظلم‌ها و جنایات مستکبران عالم است که ان‌شاءالله محقق خواهد شد.

با ظهور امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نه تنها بساط علم و تکنولوژی برچیده نمی‌شود، بلکه گسترش می‌یابد، به گونه‌ای که آرمان‌شهر مهدوی، قله‌های بلند فرهنگ و دانش را تسخیر می‌کند و به تمام بیست و هفت بخش علوم دست می‌یابد، در حالی که قبل از ظهور حضرت، با تمام پیشرفت علمی صورت پذیرفته، فقط به دو بخش آن دست یافته است.