با بررسی روایات موجود منابع معتبر اهل سنت، اقرارهایی دیده می‌شود که بی‌ادبی و جسارت عامدانه از آن فهمیده می‌شود. بعضی از علما و محدثین اهل سنت بر این باورند که علم و آگاهی عده‌ای از صحابه، از رسول خدا بیشتر بوده است. این روایات با روح معنای رسالت و با ظاهر و باطن آیات قرآن در تضاد کامل است.

تبرک جویی به آثار موجود پیامبر و اولیاء الهی، سیره مستمر مسلمانان، از صدر اسلام تاکنون بوده و هیچ مسلمانی این عمل را به نیت ربوبیت انجام نمی‌دهد، بلکه تنها به واسطه مقام بالای شخص و یا عظمتی که خداوند در وجود آن قرار داده است از باب برکت افراد، به آن تمسک کرده و متبرک می‌شوند.

صحابه پیامبر که او را از نزدیک دیده بودند، مهاجر یا انصار و یا کسانی بودند که بعدها به آنها ملحق شده بودند، البته صحابه بودن فضیلت نیست، چرا که برخی از ایشان متخلف بودند که در کتب فریقین نام ایشان و اعمال و کردارشان نوشته شده است و از طرف دیگر بودند صحابه‌ای که رفتار خوب داشتند.

در برخی از آیات قرآن و روایات وارده از پیامبر اسلام و امامان معصوم موضوع سبّ و لعن وارد شده است. در قرآن کلمه لعن به‌کار برده شده است و پیامبر و ائمه و... از این واژه استفاده می‌کردند و از سبّ دوری می‌جستند. این دو کلمه در میان فرق و مذاهب اسلامی نسبت به بزرگان هر گروه مورد استفاده قرار گرفت و اختلافات زیادی بین فرق وجود دارد.

دشمنان پیامبر تا زمانی که شخص پیامبر اکرم زنده بود سعی کردند او را ترور کنند تا اسلام نو پای الهی را از میان بردارند اما مشیّت خداوند چنان بود که موفق بر این کار نشدند. امام خلفای به حق این پیامبر خاتم هیچ گاه از دست این دشمنان در امان نماندند و یکی پس از دیگری به شهادت رسیدند. که این هم تقدیر خداوند و امتحان مردمان بود که دستشان به خون اینان آغشته شد و از کنار این حضرات معصوم صحابه و پیروان واقعی ایشان هم بی‌نصیب نماندند و مظلومانه کشته شدند

محمد بن عبدالوهاب برای توجیه تکفیر مسلمین، به سیره صحابه استناد می‌جوید. وی می‌گوید: صحابه کسانیکه زکات نمی‌دادند را تکفیر کردند، و آنها را کشتند، و اموالشان را به غنیمت گرفتند، و زنانشان را به اسارت بردند، با اینکه آنها به سایر شرایع اسلامی مقر و معترف بودند. یعنی صحابه، مسلمانان را فقط به‌خاطر زکات ندادن کشتند.