بهائیت و استعمار
وجود و به کارگیری سه اعتقاد بنیادین در اسلام و بالأخص مذهب حقه‌ی شیعه، مانع از سلطه‌ی همه‌جانبه‌ی جهان استعمار بر مسلمانان می‌شود. لذا نظام سلطه‌ی جهانی با هدف گسترش سلطه‌ی خود، درصدد نابودی و محو این آموزه‌ها برآمدند. از این‌رو جریان بهائیت به عنوان مُهره‌ی جهان استعمار، از ابتدا همّت خود را در راه محو این آموزه‌ها گذارده است.
از فعالیت خانوادگی حسینعلی نوری در سفارت روس گرفته تا پناه بردن پیامبرخوانده‌ی بهائیت به این سفارت و نجات او توسط پادشاهی روس، تنها حاکیِ گوشه‌ای از پیوند شوم میان دین‌سازان بهائیت با استعمار است. اما به راستی چگونه پادشاهیِ زیاده‌خواهی چون روس‌تزار، بی‌هیچ مزد و منّتی مدافع و ناجی دین‌سازان بابی و بهائی در ایران می‌گردد؟!
کانال خبری تشکیلات بهائیت با انتشار پیامی، به رسمیت شناخته شدن تشکیلات بهائیت در بحرین را اعلام کرد. اما لازم است بدانیم که این اقدام رژیم دست‌نشانده‌ی بحرین در حالی صورت می‌گیرد که رهبر جمعیت هفتاد و پنج درصدی این منطقه سلب تابعیت می‌شود و حتی بر اساس فتوای علمای مذهبِ حاکمانِ این منطقه، بهائیت از رسمیت برخوردار نیست.
آموزه‌های دین مبین اسلام، همواره مسلمانان را به سوی ظلم‌ستیزی و تکیه بر آحاد مردم سوق می‌دهد. این در حالیست که پیشوایان دین‌ساز بهائیت، به دلیل آن‌که هیچ‌گاه پایه‌ی استوار مردمی نداشتند، تنها راه چاره‌ی خود را در جلب حمایت ابرقدرت‌ها یافتند. لذا با تغییر حکومت‌ها، آنان نیز رنگ عوض می‌کردند و زیر پرچم قدرت برتر می‌رفتند.
عملکرد رهبران بابیت و بهائیت نشان می‌دهد که آنان، جریان هدفمندی را برای نابودی فرهنگ، هویت و تمدن ایران اسلامی به کار بسته‌اند. اما بی‌شک تلاش رهبران بهائیت برای به نابودی کشاندن ایران، زمانی بیشتر خود نشان می‌دهد که آنان در زمانی که کشورمان ایران، آماج حملات زیاده‌خوانه‌ی قرار داشت، آموزه‌ی بی‌وطنی و نسخ جهاد را ترویج می‌کردند.
هرمان رومر متکلم پروتستان آلمانی و استاد الهيات شهر باسلر، در خصوص جریان خائنانه و استعماری بهائیت می‌گوید: در جريان انقلاب مشروطيت ايران، فرقه‌ی بهائيت با شعار «جهان وطنی»، به علائق ملّی و منافع ايرانيان خيانت کرد. رومر همچنین می‌گوید: عباس‌افندی، عملاً بر ضد نهضت مردم سالاری ايرانيان دسيسه کرد و با ديپلمات‌های بیگانه، سازش داشت.
دفتر جامعه‌ی جهانی بهائی با ارسال پیامی مدعی شد: واکنش بهائیان در مقابل ظلم، نه قبول خواسته‌های سرکوب‌گران بوده است و نه پیروی از خوی و روش آنان. اما این ادعا در حالی مطرح می‌شود که نه تنها بهائیان و پیشوایان‌شان در مقابل ظالمین کُرنش کرده‌اند، بلکه حتی در مقابل کسانی که در برابر متجاوزین ایستادگی کرده‌اند نیز، موضع‌گیری داشته‌اند.
از ابتدای شکل‌گیری بهائیت تا کنون، شاهد حمایت‌های بی‌دریغ کشورهای استعماری و ضداسلامی از آن بوده‌ایم. اما حقیقت آنست که بهائیت با پرورش اعتقاداتی نظیر: رکن رابع و مهدویت، انکار خاتمیت اسلام، انکار معاد، ممنوعیت دخالت در سیاست، تحریم جهاد، ترک تعصبات پسندیده و...؛ کوشید تا رضایت و حمایت دشمنان اسلام را همراه خود سازد.
هژبر یزدانی از اهالی سنگسر و در یک خانواده‌ی متعصب بهائی متولد شد. وی که از حمایت عبدالکریم ایادی و به تبع شاه ایران برخوردار بود، با خط دهی بیت‌العدل و پول صهیونیست‌ها، اقدام به خرید زمین و سهام بانک‌های ایرانی کرده و مافیای بهائیت در ایران را راه‌اندازی کرد. بهائیت نیز از این طریق، به تصرف و چپاول گسترده‌ی ایران می‌پرداخت.
دولت استعماری فرانسه، برای حفظ مستعمراتش در تونس و الجزایر، از سران فرقه‌ی بهائی درخواست اعزام مبلّغ به آن‌جا را می‌کند. راز درخواست اعزام مبلّغ بهائی به کشورهای اشغال شده، مقابله با نهضت‌های مردمی استکبارستیز می‌باشد که فرقه‌ی بهائیت با تعالیمی نظیر منع از جهاد و دخالت در سیاست، به تحقق این هدف کمک می‌کند.