پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یک پژوهشگر در زمینه‌ی بهائیت از مبلّغی بهائی، پیرامون نطق عبدالبهاء در خصوص روابط ایران و انگلیس، سؤال‌هایی مطرح کرد:
پژوهشگر: چرا عبدالبهاء در سفر خود به اروپا، ایرانیان را مسرور از سفر خود به انگلیس برشمرده و آنها را فدایی انگلیس معرفی نموده است: «اهالى ایران بسیار مسرورند از اینكه من آمدم اینجا. این آمدن من اینجا سبب اُلفت بین ایران و انگلیس است. ارتباط تام حاصل می‌شود (بین دو كشور) به درجه‏‌اى می‌رسد كه به ‌زودى از افراد ایران، جان خود را براى انگلیس فدا می‌كنند».[1] به راستی چرا مردم ایران باید از سفر عبدالبهاء به انگلیس خوشحال باشند؟! آیا اصلاً مردم ایران از رفتن عبدالبهاء به انگلیس خبر داشتند و یا عبدالبهاء برایشان کمترین ارزشی داشت؟! کدام سند تاریخی این ادعای پوچ را تأیید می‌کند؟! از طرفی، کدام ایرانی مسلمان و میهن‌دوستی خود را فدای انگلیس جنایت‌کار و استعمارپیر می‌کند؟!
مبلّغ بهائی: این از زرنگی شماست که ادامه‌ی عبارت ایشان را تقطیع کردید؛ عبدالبهاء در ادامه‌ی عبارت فوق، پیش‌بینی نموده‌اند که انگلیس نیز جان خود را برای ایران فدا خواهد کرد؛ همچنان که گفته‌اند: «همین‌طور انگلیس خود را برای ایران فدا می‌نماید».[2]
پژوهشگر: ذکر ادامه‌ی عبارت عبدالبهاء هم نمی‌تواند توجیه مناسبی برای شما باشد؛ چرا که در همان سال‌هایی که عبدالبهاء به انگلیس سفر کرده بود، انگلیس مشغول چپاول ثروت ایران بود و این روند تا چند دهه بعد ادامه داشت! با این حال چگونه عبدالبهاء انگلیس را فدایی ایران خوانده است؟! عبدالبهاء با چه وجدانی توانست ظلم و ستم انگلیسی‌ها به ایران و ایرانی را به فدایی شدن انگلیس برای ایران تعبیر کند؟!

پی‌نوشت:
[1]. عباس افندی، خطابات، لانگنهاین آلمان: لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری، بی‌تا، ج 1، ص 23.
[2]. همان.