امامت
ظلم ستیزی شیعیان در مقابل استعمارگران و ظالمان تاریخ یکی از ویژگیهای اختصاصی این مذهب است که برگرفته از معارف امامان معصوم است؛ در روایات صریح از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) وارد گردیده که ایشان از به حکومت رسیدن ظالمان و ستمگران ابراز نگرانی می‌کرده و مسلمانان را از یاری رساندن به زمامداران زورگو باز داشته است.
سلفیه، شیعه را متهم به غلو می‌کند، چون ائمه را بر انبیا برتر می‌داند، این در حالی است که برتری ائمه بر انبیا اعتقادی روایی و قرآنی است.
اسفراینی معتقد است که عبدالله بن سبا به عنوان فردی یهودی نه تنها بر اندیشه‌های شیعه موثر بوده بلکه سرآغاز مکتب تشیع است. این در حالی است که وی بر این کلام به صورت ناخودآگاه خط بطلان کشیده و ملاک‌های ناقص هم چون عدم پیروی از صحابه را در عنوان رافضی جاری می‌سازد.
کتب فرقه‌شناسی همواره به عنوان منبعی برای جریان‌های جاری اسلام در قرون نخست تاریخ مسلمانان شمرده می‌شوند. از این روی توجه به آن‌ها قابل تامل است و باید نویسندگان این کتب، سعی بر تقسیم گروه‌ها با ملاک‌های صحیح را پیش رو داشته باشند. اما این مساله در کتاب التبصیر فی الدین مراعات نشده است.
یکی از مسائل چالش برانگیز، مقوله جانشینی پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است. اهل‌سنت با پذیرش نظریه خلافت، انتخاب جانشین را به مردم واگذار کرده و مذهب تشیع آن‌را از موهبت‌های الهی می‌داند. شیعیان برای اثبات دیدگاه خود به روایت بشارت دوازده جانشین استناد کرده و آن‌را متکی به کتب اهل‌سنت می‌دانند.
از جمله روایاتی که بر امامت اهل بیت (علیهم السلام) دلالت دارد حدیث سفینه است. این روایت از سوی علمای اهل سنت به چند طریق نقل شده که بر صحت یا حسن بودن آن دلالت دارد.
خداوند امام را رهبر مردم و حجت بر اهل عالم قرار داده است. او امامان را براى حفظ دين و راهنمايى مردم انتخاب می‌كند و همه آن‌ها مورد لطف و عنايت خدايند. آن‌ها را فرمانرواى دين خويش می‌گرداند و علم خود را در اختيارشان قرار می‌دهد. جايگاه و منزلت امام بسيار والاتر از محدوده درك انسان‌هاست و به هيچ‌وجه نمی‌تواند به انتخاب مردم باشد.
ابن تیمیه که از سران وهابی می‌باشد مقام امامت را به حدی پایین آورده که علاوه بر این که اطاعت از امام فاسق را واجب دانسته، اطاعت از چنین امامی را هم مساوی با اطاعت خدا دانسته است. این شخص نادان در کتاب به نقل از بخاری و مسلم چنین می‌گوید: «مسلمانی كه از امامش ظلم و جور و اعمال ناشايست ببيند، بايد بر آن صبر كند.»