معنای ارتداد بعد از رحلت رسول‌خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) یکی از مسائل مهم ما بین شیعه و اهل‌سنت است. ارتداد در روایات شیعه به معنای عدم پذیرش ولایت امیرالمومنین (علیه‌السلام) می‌باشد در حالی‌که شخص منکر ولایت همچنان مسلمان است و احکام اسلام بر او حمل می‌شود. اما ارتداد در روایات اهل‌سنت به معنای خروج از دین و کفر است.

خداوند گنهکاران را به سوی حق دعوت می‌کند و نوید زندگی خوب، سوای اعمال گذشته‌ای که داشتند، به آن‌ها می‌دهد؛ نمونه تاریخی آن، اسلام آوردن «وحشی»، قاتل حمزه سیدالشهداء، است که می‌ترسید توبه‌اش پذیرفته نشود، آیه‌ای نازل شد و در رحمت به روی او گشوده شد، ولی برخی علمای اهل سنت، نسبت به شیعه، چنین روشی ندارند، و در مواردی که رفتار آنها را خلاف تشخیص می‌دهند، حکم به عدم قبول توبه و قتل را صادر می‌کنند.

از دیدگاه مذاهب اسلامی، مرتد به کسی اطلاق می‌شود که اعتقادی به ضروری دین نداشته باشد، ولی از دیدگاه وهابیت کسیکه به ضروری مذهب وهابیت اعتقاد نداشته باشد، مرتد و بدتر از کافر شمرده می‌شود.

خداوند فرمان داده است که پس از رحلت پیامبر همسران آن حضرت، نمی‌توانند ازدواج کنند، که این حرمتی است برای پیامبر اکرم؛ اما در تاریخ آمده است که یکی از همسران پیامبر، خواهر اشعث مرتد شد و با عکرمه ازدواج کرد؛ ابوبکر تصمیم گرفت که آن دو نفر را بسوزاند، ولی به او گفتند به دلیل ارتداد، دیگر او ام المؤمنین نیست. ...

در کتب شیعه و اهل سنت در روایاتی از ارتداد صحابه سخن آمده که بعضی از آن احادیث به‌طور کلی عده‌ای از صحابه را مرتد خوانده و مستحق دوزخ و در برخی همه صحابه را مرتد می‌شمارد و چند نفر استثناء می‌کند؛ منظور از ارتداد در این روایات، مخالفت كردن در يك امر واجب و اساسی كه پيامبر اكرم به آن دستور داده بود و صحابه مخالفت كردند، می‌باشد.