احادیث صوفیانه
دینانی که گرایشات صوفیانه داشته در مباحثی که مطرح میکند، احادیث و آیات جعلی را مورد استناد قرار داده است .
صوفیه به انگیزههای مختلف از جمله ترغیب مردم به آخرت، روایاتی جعل کردهاند، این درحالی است که رسول خدا صلیاللهعلیهوآله، همه جعلکنندگان حدیث را به جهنم وعده داده است.
نفوذ روایات جعلی در متون حدیثی ما عوامل مختلفی دارد، یکی از عوامل این مسئله جعل روایات توسط متصوفه برای اثبات اعتقادات خویش است، که با برررسی کتابهای این جریان انحرافی میتوان حجم عظیمی از روایات جعلی را در آن کتابها مشاهده کرد.
متصوفه به خاطر داشتن دید عاشقانه به همه اتفاقات، با ورود به عرصه مباحث عاشورایی تلاش کردهاند تا مصیبتهای روز عاشورا را با این دید تفسیر کنند، این مسئله باعث شده است که به دنبال اخبار، گزارشها و حتی داستانهایی باشند که از آنها بتوان برداشت عرفانی کرد، هرچند سند آن متقن نباشد و حتی غیرمعتبر و مجعول باشد.
از دیرباز کتاب تشویقالسالکین به شیخ محمدتقی مجلسی نسبت داده شده است؛ در صورتی که متن سست این رساله به گونهای است که بیانگر ضعف نویسنده در مباحث حدیثشناسی بوده و به این خاطر نمیتوان انتساب کتاب به شیخ محمدتقی مجلسی را پذیرفت.
عبارت «الطرق الى اللّه تعالى بعدد أنفاسالخلائق» عبارتی است که در آموزههای جریان تصوف و عرفان حلقه وجود دارد، در صورتی که این عبارت از طریق حضرات معصومین علیهمالسلام نقل نشده است و کلام بزرگان متصوفه میباشد.
حدیث«خطبةالبیان» یکی از آموزههایی بوده که جریانهای انحرافی همچون صوفیه و احمد اسماعیل بصری، از آن بهره بردهاند؛ در صورتی که این حدیث طبق نظر علامه مجلسی از آموزههای غلات میباشد.
گفتار«کُنْتُ کَنْزاً مَخْفِیّاً» بسیار در کتابهای متصوفه و عرفا مورد استفاده قرار گرفته و آنها این گفتار را حدیث قدسی به حساب آورده، درصورتی که این گفتار در منابع متقدم و معتبر شیعه ذکر نشده است.
یکی از کتاب هایی که سلسله های صوفیه شیعی از آن روایاتی در تایید خویش استفاده می کنند کتاب عوالی اللئالی ابن جمهور احسائی می باشد که نزد عالمان حدیث شناس شیعه به دلائل مختلف بی اعتبار می باشد.