پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یک پژوهشگر در زمینه‌ی نقد فرقه‌ی بهائیت در گفت‌وگو با مبلّغی بهائی، نحوه‌ی برخورد پیشوایان بهائی با مخالفین را در گفتار و عمل، مورد بررسی قرار دادند:
پژوهشگر: سلام دوست عزیز، چرا بر خلاف شعارهای فریبنده‌ی نوع‌دوستی در بهائیت، بهائیان به برخورد خشونت‌آمیز با مخالفین ترغیب شده‌اند؟!
مبلّغ بهائی: الله أبهی، خیر این‌طور نیست؛ آیین بهائی، آیین رحمت و مهربانی هست و از هرگونه برخورد خشونت‌آمیز حتی با دشمنان نهی کرده است!
پژوهشگر: اگر این طوری هست که شما می‌گویید، پس چرا پیامبرخوانده‌ی بهائی دستور به برخورد خشن با مخالفینش داده است؟!
مبلّغ بهائی: آیا برای این ادعایتان، سندی هم دارید؟!
پژوهشگر: بله زیاد، به طور مثال در کتاب نفحات فضل، این عبارت جناب بهاء آمده که گفته است: «کُن کَشُعلَةِ النَّار لِأعدائِی و کُوثَرِ البَقاء لِأحِبائی [1]؛ بر دشمنانم شعله‌ی آتش باش و برای دوستانم، کوثر بقاء».
مبلّغ بهائی: خُب منظور حضرت بهاءالله از این عبارت، برخورد با دشمنانشان نبوده، بلکه از لحاظ معنوی فرمودند که باید با بحث و استدلال مخالفین را هدایت کرد.
پژوهشگر: شما این توجیه را از کجا آوردید؟! مگر پیامبرخوانده‌ی بهائی نگفته است که به هیچ‌وجه حق ندارید گفته‌هایش را تأویل کنید و از معنای ظاهر خارج کنید؟![2]
مبلغ بهائی: حالا بر فرض هم که چنین دستوری داده باشد، اما خودشان در عمل، همیشه نماد صلح و دوستی حتی با مخالفینشان بوده‌اند.
پژوهشگر: چطور می‌توانید چنین ادعایی داشته باشید در حالی که جناب بهاء در زمان حیاتش، حتی مخالفت برادرش صبح ازل را هم تاب نیاورد و او را آماج توهین‌های خودش قرار داد؟![3]
مبلّغ بهائی: خُب به خاطر اینکه صبح ازل با حضرت بهاءالله دشمنی ورزید و داشت بابی‌ها را گمراه می‌کرد؟!
پژوهشگر: من هم همین را می‌گویم، اگر قرار بر دشمنی با مخالفین است، پس چرا آموزه‌های رحمانی و برخورد محبّت‌آمیز را به پیشوایان خودتان نسبت می‌دهید و با این حرف‌های فریبنده و غیرواقعی برایشان تبلیغ می‌کنید؟!
مبلّغ بهائی: موضوع صبح ازل تفاوت دارد، چون داشت بنای اختلاف بین بهائیان می‌گذاشت، به خاطر همین هم حضرت بهاءالله با ایشان اختلاف پیدا کردند.
پژوهشگر: مگر جناب عبدالبهاء نگفته است که اگر دین باعث اختلاف و جدایی شود، نبودش بهتر است؟![4] با این حال، آیا بهائیتی که باعث اختلاف حتی میان برادرها شد، آیا نبودش بهتر نبود؟!
مبلّغ بهائی: از ادامه گفت‌وگو با شما، به خاطر دشمنی شما با امر بهائی معذورم.
پژوهشگر: چرا؟! به خاطر اینکه تشکیلات بهائی شما را از بحث با منتقدین نهی کرده؟! پس شعار جست‌وجوی آزادانه‌ی حقیقتی که از آن دم می‌زنید چه معنی می‌دهد؟! آیا همین رفتار شما، نمونه‌ی بارزی از تناقض در برخورد با مخالفین نیست؟!

پی‌نوشت:
[1]. افنان مهری، نفحات فضل، کانادا: مؤسسه معارف بهائی، 144 بدیع، ص 16.
[2]. ر.ک: عبدالحمید اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 341.
[3]. ر.ک: اشراق خاوری، رحیق مختوم، نسخه‌ی الکترونیکی، ج 1 ،ص 553؛ حسینعلی نوری، بدیع، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 172.
[4]. ر.ک: عبدالحمید اشراق خاوری، پیام ملکوت، هند: بی‌نا، 1985 م، ص 17.