پس از این‌که حضرت فاطمه (سلام الله علیها) به‌خاطر تعرض خلفاء در سن 18 سالگی در بستر افتاد و لحظات آخر عمرش را سپری می‌کرد، ابوبکر و عمر به خانه حضرت زهرا (سلام الله علیها) آمدند، تا حلالیت بطلبند.
شیخین: ای دختر رسول خدا شرمنده‌ایم؛ از شما می‌خواهیم از ما راضی شوید!
فاطمه (سلام الله علیها): من با شما سخنی ندارم، جز این‌که قول دهید، اگر سخنم راست بود، تصدیق کنید.
شیخین: قول می‌دهیم.
فاطمه (سلام الله علیها): یادتان هست که پیامبر (صلی الله علیه و آله) می‌فرمود: «فاطمه پاره‌ی تن من است، هر کس او را بیازارد، مرا آزرده است و هر کس مرا بیازارد، خداوند را آزرده است.» (صحیح مسلم، ج4، ص1903)
شیخین: آری! به خوبی این جمله را به یاد داریم.
فاطمه (سلام الله علیها): اکنون که سخن مرا تصدیق کردید، در درگاه خداوند شهادت می‌دهم، که خدایا من از این دو غضب‌ناک هستم و راضی نیستم.(عمر رضا کحاله، اعلام النساء، ج3، ص1214)

پی‌نوشت:

«إِنَّمَا فَاطِمَةُ بَضْعَةٌ مِنِّی یُؤْذِینِی مَا آذَاهَا» حاکم نیشابوری، صحیح مسلم، تحقیق: محمد فؤاد عبد الباقی، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، بی تا، ج ۴، ص ۱۹۰۳.
عمر رضا کحاله، اعلام النساء، موسسه الرساله، ج۳، ص ۱۲۱۴.