بدعت صوفیه در تفکیک ولایت

  • 1396/03/09 - 11:08
صوفیه خود را صاحبان حقیقت تشیع می‌دانند زیرا قائل به این هستند که در درایت و تلقین اذکار و دستور قلبیه از امام معصوم صاحب اجازه هستند و در طرف مقابل علماء فقط متصدی امر احکام شرعیه هستند. در واقع صوفیه با این تقسیم، دست به تفکیک امر ولایت زده اند. حال آنکه نه این‌چنین تقسیمی ممکن است و نه در آیات و روایات و نه در زمان غیبت صغری چنین تقسمی را توسط امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نمی‌بینیم.

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ صوفیه با تفکیک اسلام به شریعت و طریقت به دنبال اتصال خود به ائمه اطهار (علیهم‌السلام) بوده‌اند. چنانچه سلطان حسین تابنده می‌نویسد: «علماء در روایت و تبلیغ احکام شرعیه و عرفا در درایت و تلقین اذکار و دستور قلبیه، اجازه یافته‌اند.»(سلطان حسین تابنده، رساله رفع شبهات، ص 15) حال باید از آنها پرسید که چطور ممکن است امر ولایت تفکیک شده و به شریعت و طریقت تقسیم شود. در عین حالی که نه در آیات و روایات و نه در زمان غیبت صغری چنین تفکیکی را برای نواب اربعه توسط امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نمی‌بینیم. درعین‌حال علمای بزرگی همچون صاحب جواهر و علامه حلی و ملااحمد نراقی معتقد به این هستند که تمام کارهایی که وظیفه امام معصوم بوده، در زمان غیبت به فقها منتقل شده و باید توسط فقها انجام شود. (ملااحمد، نراقی، عوائد الایام، ص 187 و 188)
پی‌نوشت:
تابنده، سلطان حسین، رساله رفع شبهات، انتشارات حقیقت، تهران، 1377.
نراقی، ملااحمد، عوائد الایام، نشر دفتر تبلیغات اسلامی، قم، 1375.

تولیدی

افزودن نظر جدید

CAPTCHA
لطفا به این سوال امنیتی پاسخ دهید.
Fill in the blank.