پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ حسین بن منصور حلاج از بزرگان صوفیه است. خواجه عبدالله انصاری در کتاب طبقات الصوفیه او را جزو سومین طبقه صوفیه می‌شمارد. (خواجه عبدالله انصاری، طبقات الصوفیه، ص 104) بعد از آنکه حسین بن منصور ادعای وکالت و بابیت امام زمان (عج) را کرد، سعی کرد علما و بزرگان شیعه را به خود جلب کند. در این زمان تصمیم گرفت ابوسهل نوبختی، رئیس شیعیان بغداد را در زمره یاران خود درآورد و به تبع او هزاران شیعه امامی را به عقاید خود معتقد سازد. ولی نوبختی ادعاهای حسین بن منصور را تکذیب کرد و با تمسخر به آنها پاسخ داد.
ابن ندیم در کتاب "الفهرست" در این‌باره می‌نویسد: «گویند [حلاج] ابوسهل نوبختی را به خود دعوت کرد و نوبختی به فرستاده وی گفته بود من سرسلسله مذهبی می‌باشم و دنبال من هزاران نفرند که اگر من دعوت وی را اجابت نمایم، آنان نیز از من پیروی خواهند کرد. اما [اگر حسین بن منصور بتواند] موی سر ما که از جلو ریخته است را دوباره برویاند، من چیزی از وی نخواهم خواست و آن فرستاده رفت و دیگر برنگشت.»(ابن ندیم، الفهرست، ص 248) بزرگان صوفیه شاید بتوانند با ادعاهای بی‌اساس مردم عادی را به سوی خود جلب کنند، اما علما و بزرگان شیعه در طول تاریخ همواره بینی دزدان عقاید مردم را به خاک مالیده و می‌مالند.
پی‌نوشت:
خواجه عبدالله انصاری، طبقات الصوفیه، توس، مشهد، 1386، ص 104
ابن ندیم، الفهرست، دارالمعرفه، لبنان، ص 248