اقطاب صوفیه در عالم کشف و شهود شیطانی خود مراتب اعلای ولایت را برای خود قائلند تا جائی که مدعی هستند که انبیاء عظام هم برای تبریک گفتن چنین ولایتی نزد آنها می روند.

در رین زمیته محی الدین ابن عربی چنین می نویسد: ختم ولایت به من شد و... تمام پیامبران به نزد من آمدند و هیچکدام ایشان متکلم نشد, سوای هود که مردی ضخیم الجثه بود و خوش صورت و خوش محاوره بود, به من گفت: می دانی پیغمبران چرا حاضر شده اند؟ به تهنیت ختم ولایت تو آمده اند, و گفت: جمیع پیغمبران از مشکاه خاتم الانبیاء, اقتباس علم می کنند و خاتم الانبیاء از مشکاه خاتم الاولیاء می نمایند و گفت:(کنت ولیا و آدم بین الماء و الطین)یعنی: پیش از آنکه حضرت آدم خلق شود, من ولی بودم.1

دقت در سخنان ابن عربی, حکایت از آن دارد که او نه تنها مقام خود را از مقام علی(علیه السلام) بالاتر می داند, بلکه مقامی برتر از مقام پیامبر نیز برای خودش قائل است و پیامبر را نیازمند نسبت به  علم خود می داند و این ادعا نظیر ادعای بایزید بسطامی است که وقتی به او گفته می شود: روز قیامت که می شود مردم در زیر لوای محمد خواهند بود؟ گفت: به خدا قسم که لوای من از لوای محمد بزرگتر است و او ادعای بالاتری می کند و می گوید:(سبحانی ما اعظم شانی لا اله الا انا فاعبدونی).2

عطار نیشابوری در این زمینه چنین نوشته است: بایزید را گفتند فردای قیامت خلایق در تحت لوای محمد(صلی الله علیه وآله وسلم) باشند, گفت: به خدائی خدا که لوای من از لوای محمد زیادت است که پیامبران و خلایق در تحت لوای من باشند یعنی چون منی نه در آسمان مثل یابند و نه در زمین.

ابن عربی خود و خدا را موجود قابل پرستش می داند و می گوید:(فیحمدنی و احمده و یعبدنی و اعبده) یعنی:خدا مرا ستایش نمود و من هم او را ستایش کردم و او بندگی نمود و من هم او را بندگش نمودم.3

...............................................

منابع

1- فتوحات مکیه,ج1,ص244

2- تذکره الاولیاء عطار نیشابوری,ص112

3- توحید,دکتر محسن شفائی, تحفه الاخیار,ص163,تنبیه الغافلین,ص59