پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از خصیصه‌های مهم فرقه‌های منحرف، بدعت در امور روزمره و حتی اعتقادات فرقه است. فرقه‌ی تصوف هم از این قاعده مستثنی نیست و توسط سران آن اعمالی مثل غسل اسلام! به عنوان شرط ورود به جرگه‌ی صوفیگری وضع شد. غسل اسلام از قرن هشتم هجری قمری [روضات الجنان و جنات الجنان، حافظ حسین کربلایی تبریزی، ج ۲ ص ۲۳۷] بین صوفیه مرسوم بوده است. وقتی از صوفیان سوال می‌شود؛ آیا اشخاصی که وارد تصوف می‌شوند را مسلمان نمی‌دانید؟! در پاسخ‌ به توجیه می‌کنند که: «مراد از اسلام در این مورد تسلیم شدن امر الهی است که چون شخص تصمیم و عزم دارد خود را نسبت به اوامر شریعت مقدسه تسلیم و مطیع محض نماید، به این نیت غسلی انجام می دهد و اشکالی ندارد».[رساله رفع شبهات، حسین ﺗﺎﺑﻨﺪه، ص ۲۱] در جواب توجیه می‌گوییم؛ چه کسانی تسلیم امر الهی نشدند و اگر منظور شما از امر الهی، ولایت است، همه‌ی شیعیان آن را پذیرفته اند! و اگر منظورتان اوامر شریعت و احکام است، آیا صوفیانی که غسل اسلام کرده‌اند و به دست اقطاب و مشایخ متصوفه مشرف به درویشی شده و از اتباع فرقه هستند، مطیع محض اوامر شریعت مقدسه می باشند؟!