پایگاه جامع، فرق، ادیان و مذاهب_ "مظلوم نمایی" از حربه‌های تبلیغات برخی از فرقه‌ها از گذشته تا به حال بوده است. اما با کالبد شكافی پشت پرده چنین نقشه‌هایی به نیات شوم ترسیم کنندگان پازل‌هایی روانی علیه ملت اسلامی آگاه خواهیم شد و متوجه نقشه‌های نفاق برانگیز ایشان می‌شویم.
قطب فرقه صوفیه گنابادی امروز با صدور بیانیه ای برای تبریک روز درویش، ضمن اعلام برخی از عقاید خود، شروع به مظلوم نمایی کرده و صحبت‌هایی ایراد کردند.
متن بیانیه وی بدین شرح است:« هو 121، خدايا ما در خيل بندگانت به ستايش تو مى‌پردازيم، همهٔ مخلوقات و بندگانت به اعتبارِ بندگى تو مورد محبت و برادرى ما هستند، با همين نظرِ محبت‌آميز بود كه كسانى را كه ديگران به‌عنوان دشمنِ ما معرفى می‌كردند، برادرانِ خاطى می‌دانستيم و اميدوار بوديم و هستيم كه آنان هرچه بيشتر متوجه شوند و بيشتر دست از آزار ما بردارند. با همين نظر آماده بوديم كه وقتى چاره‌اى نمى‌يابيم مانند خطاكاران، نامه‌اى دادجويانه نوشته و به دست مراجع و كسانى كه در مسند دادرسى بايد رفعِ ستم كنند برسانيم، جمعِ آرام و صلح‌طلبِ ما را با رفتار خشونت‌آميز برانگيختند ولى ما از سلوک خود دست برنداشتيم و بالاخره به ارادهٔ الهى به نتيجه رسيديم.
امروز ما را يادآور مى‌شود كه چگونه با عملِ به دوستى چون آبِ زلال و دفاعِ چون سنگ خارا و شمشير برّان به نتيجه رسيديم و خواهيم رساند و البته برادرانه هشدار مى‌دهيم كه تجليل از عرفاى بزرگ ايران را كه در واقع تجليل از ايمان و ذوق معنوى مردم ايران است؛ نه خود به خصومت بنگرند و نه اجازه دهند كه تنگ‌نظران و كوته‌بينان با نگاهِ قشرى خود مانع شوند.
 اميدوارم كه ديگر به هوش آمده باشيم و ببينيم چگونه همين نگاهِ ظاهربين و انحصارطلبِ دينى، اكنون باعث تفرقه و كينه‌ورزى در ميان مسلمانان و ريختن خون آنان شده است، ان‌شاءالله به اميد چنان روز محبت‌آميز به سلوک خود ادامه می‌دهيم.(سوّم اسفند، روز درويش ۱۳۹۴،حاج دكتر نورعلى تابنده "مجذوب‌عليشاه")»
با توجه به اینکه قطب فعلی صوفیه گنابادیه روز سوم اسفند را به نام "روز درویش" نامگذاری کرده است، هر ساله در این روز بیانیه ای صادر می‌کند.
صرف نظر از عقایدی که حضرت قطب به آنها اشاره کرده است، نکته ای تاسف برانگیز توجه مخاطب را به خود جلب می کند، و آن بی توجهی به سالروز شهادت دخت گرامی پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) در بیانیه است.
از آنجا که سوم اسفند سال 1394 مصادف با سیزدهم جمادی الاولی، سالروز شهادت همسر مولی الموحدین علی ابن ابیطالب(علیه السلام) به روایت هفتاد و پنج روز بعد از رحلت پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) می باشد، شخص مذکور که خود را از مریدان امام اول شیعیان می‌داند، حتی اشاره ای کوچک به شهادت پاره تن رسول خدا(صلی الله علیه و آله) نکرده است. این در حالی است که در سخنرانی‌های گذشته خود در مورد حضرت زهرا(سلام الله علیها) کلمه "رحلت" را به کار برده اند و نیز در تقویمی که چند سالی است از سوی فرقه گنابادیه منتشر می‌شود، به جای "شهادت حضرت زهرا(سلام الله علیها)" از کلمه رحلت استفاده می‌شود و حال آن که برای افرادی که در فرقه خود به هر دلیلی کشته شده اند، کلمه شهادت و شهید را استفاده می‌کنند.
ما از ایشان و طرفداران ایشان سوال می‌کنیم، با وجود شهادت تمامی بزرگان شیعه بر شهادت پاره تن پیامبر(صلی الله علیه و آله)، اگر شما شیعه هستید، چطور به شهادت حضرت زهرا(سلام الله علیها) اعتقاد ندارید؟ مگر شما نمی‌گویید بزرگان ما همگی شیعه بوده اند و در حال تقیه به سر می‌بردند؟ اگر تا دیروز بزرگان شما که سنی مذهب بودند، از ترس جان خود تقیه می‌کردند، امروز شما از چه کسی تقیه می‌کنید؟