از اتفاقاتی که نشانه ای برای آخرالزمان است و پدیدار شدن آن نمایان گر آخر دوران بوده این است که، مردم در این زمان کمتر به علمای بلاد و فضلا رجوع می کنند و کمتر از ایشان بهره می گیرند. از مسائل دینی غافل شده اند و اهمیتی به نکات دینی و تربیتی در زندگی روزمره نمی دهند. آنچه برای زندگی ها دارای اهمیت شده این است که تجملات و لوازم مادی زندگی رشد پیدا کند و اگر روح انسان در مسیر تکامل باز ایستاد یا رشد کمی داشت، باکی بر ایشان نیست. به وعظ و خطابه و نکات اخلاقی بی توجهی می گردد و بخاطر تغییر مزاج ها، کسی احساس نیاز نمی کند که نزد عالمی برود و روح نیمه جان و تشنه ی خود را از معارف سیراب کند.
در این میان صوفیه با سوء استفاده از این موقعیت، مردم را از علما و روحانیون به شدت برحذر می دارد و عالمان دین را یگانه سدّ و مانع برای سیر و سلوک معرفی می کند و برای اعضای فرقه چنین وانمود می سازند که برخورد با عالم دینی و یک روحانی، چون سم مهلکی برای رشد ایشان است.
با نگاهی گذرا به زندگی بزرگان تصوف در قرون مختلف در میابیم که ایشان عموماً از افراد بی سواد یا کم سواد بوده اند و علم را حجاب اکبر می پنداشتند. برای مثال صلاح الدین زرکوب فردی کم سواد بود و حتی از خواندن الفاظ روایات نیز عاجز بود و نیز شیخ داوود کبیر از مشایخ بزرگ صوفیه، او هم خواندن و نوشتن بلد نبود[1] و راه دوری نرویم! جناب تابنده قطب فعلی صوفیه گنابادی نیز در روانخوانی آیات قرآن مشکل دارند و حتماً کلیپ تلاوت ایشان را دیده اید.[2]
متصوفه و بزرگان ایشان برای دور نگه داشتن مردم از علما، حربه های عجیبی به کار می بردند. ایشان گاهی عالمان دین را با سرودن اشعار متهم، و مردم را نسبت به آن ها بدبین می ساختند و می گفتند:
واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می کنند
چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند![3]
ایشان با حربه ی شیطانی دیگر علوم اسلامی که میراث نبوی و خاندان مطهر ایشان است را به علم ظاهر، علوم قیل و قال و الفاظ و اصطلاح تعبیر نموده و با این وسیله خدعه ونیرنگ خویش را در پراکنده ساختن مردم از مجلس علما، عملی می ساختند.
این عمل صوفیان ما را به یاد این آیه از کلام الله می اندازد که از قول کافران می فرماید: وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَسْمَعُوا لِهَٰذَا الْقُرْآنِ وَالْغَوْا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَغْلِبُونَ [4] و آنان که کفر ورزیدند گفتند: به این قرآن گوش ندهید و در آن لغو و یاوه بیفکنید شاید غالب شوید.
می بینیم که تاریخ چگونه تکرار می شود و قطعاً و یقیناً سرنوشت صوفیان همان خواهد بود که کافران عصر پیامبر صلی الله علیه وآله به آن گرفتار آمدند.

منابع:
[1]. طبقات شعرانی/ ج1/ ص 188
[2]. http://www.aparat.com/v/YZt8s
[3]. نرم افزار گنجور/ غزلیات حافظ/ غزل شماره 199
[4]. سوره ی مبارکه فصلت آیه ی 26