پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از شبهاتی که وهابیت به شیعه وارد می‌کند این مسئله است که چرا اکنون که شیعه قرآن را از تحریف مصون می‌داند، روایات شائبه به تحریف قرآن را از کتاب های خود حذف نمی‌کند؟

پاسخ: در فرهنگ اسلامی، علمای شریعت به دو گروه تقسیم می شوند:
الف: گروهی به نام « محدّث » که کار آنان گردآوری حدیث به صورت مسند و یا مرسل است، آنان در این گرد آوری در قید صحت و سقم حدیث نبوده و فقط می‌کوشند آنچه را که شنیده‌اند، به دقت نقل کنند.

ب: علمای عقیده و شریعت؛ این گروه در عین تقدیر از تلاش‌های توان فرسای محدّثان، کارشان نقد احادیث از نظر سند و مضمون است، چه بسا روایتی را می‌ پذیرند و روایت دیگری را کنار می‌گذارند. گروه دوم به خاطر حفظ امانت نمی‌توانند در کتاب های محدثان دست ببرند و به صورت گزینشی کتاب را منتشر کنند، هر چند گاهی برخی از افراد به عنوان تلخیص یا گزینش صحیح از غیر آن، کتاب‌هایی را نوشته‌اند، ولی سیره بر این جاری است که گروهی محقق به دنبال کارهای محدثان باشد. درست مانند کارخانه‌ای که گروهی مواد اولیۀ آن را تهیه می‌کنند، و گروهی مهندس با گزینش مواد صحیح از آنها بهره می‌گیرند،
لذا کرارا گفته‌ایم کتاب های حدیثی، کتاب های عقیدتی نیستند، حتی اگر هم در کتاب کافی روایتی بر تحریف دلالت کند، از نظر ارزش فاقد اعتبار است، هر چند کافی به خودی خود کتاب ارزشمندی است.
همچنین در میان کتب اهل سنت و مورد قبول وهابیت نیز این مساله وجود دارد. به عنوان مثال، مسند احمد بن حنبل ( م 241 ) تقریبا حاوی 30 هزار روایت است، با این حال در میان احادیث آن، ضعیف و غیره صحیح بیش از آن است که گزینش بشود.

خلاصه اینکه اصولا چیزی که اسلام را زنده نگه داشته، همان تلاش‌ها و مذاکرات و نقد و بررسی های علماست که به دین اسلام در هر زمان، روح جدیدی بخشیده است و اگر این کارها تعطیل شود، در اندک زمانی غبار نسیان و غفلت، چهرۀ دین را می‌پوشاند.[1]

 منابع:

 [1]. کتاب راهنمای حقیقت آیت الله شیخ جعفر سبحانی، ص 272 ـ 273 .