پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عبدالحمید در مخالفت با طرح نور و گشت ارشاد و اجرای آن توسط نیروی انتظامی گفت: «ما به حجاب اعتقاد داریم، اما معتقدیم نیروهای مسلح ما نباید برای مقابله با زنان و اعتراضات، به کار گرفته شوند. نیروهای مسلح ما باید از تمامیت ارضی و امنیت و مرزهای کشور حفاظت کنند و نباید مردم را از نیروهای مسلح متنفر کنند».[1]

ابتدا باید به عبدالحمید تذکر داد که نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران، از ۳ سازمان نظامی، شامل ارتش جمهوری اسلامی ایران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ایران تشکیل شده است و وزارت دفاع نیز وظیفه برنامه‌ریزی و پشتیبانی نیروهای نظامی را برعهده دارد. مسئولیت نیروی انتظامی با ارتش و سپاه متفاوت است. عمده مسئولیت ارتش و سپاه در جهت مقابله با تهدیدهای بیرونی و خارجی است؛ بنابراین تماس ارتش و سپاه از لحاظ انجام وظیفه، با مردم عادی کوچه و خیابان بسیار کم است و عمدتاً ارتباط مستقیم با مردم ندارند، اما نیروی انتظامی همواره برای انجام وظیفه، برخوردش با مردم است.

رهبر انقلاب در جهت تبیین وظیفه نیروی انتظامی فرمودند: «در جامعه‌‌ای که معیار و ملاک، اسلام است، حساسیت نیروی انتظامی باید ‌متناسب با آن چیزی باشد که در این جامعه، مورد نظر است. حساسیت‌های این جامعه، چه چیزهایی است؟ حفظ و حراست و ‌عمل بر طبق این حساسیت‌ها، بدون هیچ ملاحظه‌‌ای، به شما که نیروی انتظامی هستید، بر می‌گردد. این کارِ سخت و سنگینی ‌است، اما کار بسیار مؤثری است‌.‌‌ ناامنی فقط به این نیست که دزد به خانه‌ها یا مغازه‌ها یا بازار یا خیابان بیاید -این یک‌طور ‌ناامنی است؛ ناامنی مالی است- ما ناامنی عِرضی و ناموسی هم داریم؛ جلوی آن را هم شما باید بگیرید. ناامنی اخلاقی هم ‌داریم؛ در آنجا هم شما باید وارد میدان بشوید. البته ناامنی اخلاقی، یک مرحله کار فرهنگی دارد، یک مرحله کار مخفی ‌دارد، یک مرحله ریشه‌یابی دارد؛ آنها کار دستگاه‌های دیگر است؛ اما آنجایی که جلوی چشم قرار می‌گیرد و موجب عدم ‌امنیت اخلاقی جامعه می‌شود، آنکه باید وارد میدان بشود، نیروی انتظامی است».[2]

بنابراین برای اجرای طرح نور و اجرای قانون پوشش، از ارتش و سپاه استفاده نشده، بلکه نیروی انتظامی که یکی از وظایف آن، مقابله با ناامنی اخلاقی و هنجارهای اجتماعی است، در این طرح، وظیفه خود را انجام می‌دهد و خللی به امنیت مرزهای کشور وارد نمی‌شود.

مشکل منتقدین طرح مقابله با بدپوششی این است که تمام مقابله با این جرم را منحصر به همین طرح می‌دانند (برخورد نیروی انتظامی و گشت ارشاد)؛ در حالی که باید بدانیم که بر اساس مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی و مجلس شورای اسلامی، ۲۳ وزارت‌خانه، سازمان و نهاد دولتی در اجرای قانون حجاب، وظایفی برعهده دارند که قسمتی از آن بر عهده نیروی انتظامی قرار گرفته است. نیروی انتظامی بناست با مجرمین مقابله کند و از رویارویی مردم با مردم جلوگیری کند.

نیروی انتظامی در راستای اجرای قانون پوشش، با بد پوششی و استفاده از لباس خلاف عفت و اخلاق عمومی و نمایان بودن بخشی از بدن (برای زنان) و نیز برهنگی یا نیمه برهنگی در غیر حریم خصوصی (برای مرد و زن) به مقابله می‌پردازد. فرد برهنه، در این طرح بازداشت شده و به افراد بدپوشش تذکر داده می‌شود. حدود ۹۵ درصد مرتکبین بی‌حجابی، با اخطارهای اول و دوم، حجاب را رعایت می‌کنند و جریمه در مراحل بعدی قرار دارد.

طبیعی است کسی که جرمی را انجام می‌دهد، وقتی با اِعمال قانون توسط پلیس مواجه می‌شود، ناراحت گردد، ولی چاره‌ای جز این نیست و نمی‌توان منتظر نهادهای فرهنگی ماند تا به حد لازم، آموزش‌های خود را برای همگان گسترش دهند و از این طریق امید داشته باشیم که خود افراد، پوشش مناسب را با رغبت بپذیرند. همیشه افرادی هستند که در مقابل قانون می‌ایستند و در این مورد خاص، انگیزه‌های متفاوتی را می‌توان برشمرد. تنها راه مقابله با این هنجار در اجتماع، استفاده از قوه قهریه است که مجرمان را به رعایت قانون مجبور کنند.

پی‌نوشت:
​[1]. سخنان عبدالحمید در 7 اردیبهشت.
[2]. بیانات رهبر انقلاب در دیدار جمعی از فرماندهان نیروی انتظامی در ۲ بهمن ۱۳۷۰.