پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عبدالحمید در ایام دهه فجر انقلاب اسلامی، در رابطه با انقلاب و مقایسه آن با دوران شاهنشاهی، سخنانی مطرح کرد؛ وی در این سخنان، تا حدودی به مشکلاتی که در زمان شاه وجود داشت، اشاره کرد و گفت: «در آن زمان اجازه نمی‌دادند کسی از شخص اول ممکلت انتقاد کند و حتی نامش را بگیرد و او را خط قرمز می‌دانستند. ... لذا بسیاری از کسانی که از سیستم حکومتی و یا از شخص اول مملکت انتقاد می‌کردند را می‌گرفتند و به زندان می‌انداختند؛ حتی بسیاری از علما که اکثرشان از دنیا رفته‌اند، زندان یا تبعید شدند».[1]

با اینکه ممکن است قصد عبدالحمید از مطرح کردن وضعیت ایران در زمان رژیم سابق نسبت به شخص اول مملکت و مقایسه با انقلاب اسلامی، انتقاد به وضعیت فعلی بوده و اینگونه وانمود کند که اکنون نیز رهبری، خط قرمز است، با این حال می‌توان اقرار او به دیکتاتور بودن شاه را مغتنم شمرد؛ وی گفت در دوران سابق، شاه خط قرمز بود و هر که به او انتقاد می‌کرد، به زندان می‌افتاد؛ در حالی که پس از انقلاب اسلامی، حتی اغتشاش‌گران نیز به جرم اهانت به رهبر جامعه بازخواست نشده و نمی‌شوند.

در اغتشاش حزب خلق مسلمان در قم در سال 1358، عکس‌های امام را پاره کرده، به دکان‌ها و مغازه‌های مردم قم حمله شده، آنها را تخریب کردند؛ امام خمینی رحمةالله‌علیه در این باره فرمود: «‏من این را اعلام می‌کنم که اگر کسی به من سَبّ‏‎‏ بکند، فحش بدهد، عکس من را پاره‏‎ ‎‏کند، احدی حق ندارد که به او تعرض بکند. حرام است تعرض کردن به کسی که به من‏ ‎‏سَب کند، به من فحش بدهد، عکس مرا پاره کند، مرا بزند، هر کاری بکند. احدی حق‏‎ ‎‏ندارد در این وقتی که ما گرفتار هستیم در این مصیبت بزرگ، با او مقابله کند تا اینکه به‏‎ ‎‏زد و خورد برسد و غائله ایجاد بشود. امروز آرامش ما می‌خواهیم».[2]

رهبر معظم انقلاب مدظله‌العالی نیز در پی غائله ۱۸ تیر فرمودند: «مگر من بار‌ها نگفته‌ام در اجتماعات کسانى که مخالفند، هیچ کس نباید رفتار خشونت‌آمیز داشته باشد؛ چون این، دشمن را خوشحال مى‌کند. بار‌ها ما این حرف را گفتیم، چرا گوش نکردند؟! چرا گوش نمى‌کنند؟! حتى اگر یک حرفى که خون شما را به جوش مى‌آورد به زبان آورند - مثلاً فرض کنید اهانت به رهبرى کردند - باز هم باید صبر و سکوت کنید. اگر عکس مرا هم آتش زدند و یا پاره کردند، باید سکوت کنید».[3]

در دیدار دانشجویان نیز چنین فرمودند: «گفته شد که بعضی‌ها نظرات کارشناسی می‌دهند، با نظر رهبری مخالف است، می‌گویند آقا این ضد ولایت است. من به شما عرض بکنم؛ هیچ نظر کارشناسی‌ای که مخالف با نظر این حقیر باشد، مخالفت با ولایت نیست؛ دیگر از این واضح‌تر؟! نظر کارشناسی، نظر کارشناسی است. کار کارشناسی، کار علمی، کار دقیق، به هر نتیجه‌ای که برسد، آن نتیجه برای کسی که آن کار علمی را قبول دارد، معتبر است؛ به هیچ وجه مخالفت با ولایت فقیه و نظام هم نیست ... به هر حال هیچگاه اعلام نظر کارشناسی و نظر علمی، معارضه و مبارزه و مخالفت و اعلام جدائی از رهبری و ولایت و این حرف‌ها به حساب نمی‌آید و نباید بیاید».[4]

بنابراین حکومت اسلامی، همانند الگوی اسلامی خود، حکومت امیرالمؤمنین علیه‌السلام، با مخالفین اعتقادی، برخورد اسلامی داشته و تا وقتی که آنان مخالفت خود را ابراز نکرده و دست به اسلحه نبرده‌اند، با آنان مقابله صورت نمی‌گیرد؛ ولی وقتی علناً مخالفت خود را با نظام ابراز کرده و گروهکی برای حمله مسلحانه تشکیل داده و به اخلال در نظام رو می‌آورند، مانند جنگ نهروان با آنان برخورد خواهد شد.

پی‌نوشت:
[1]. سخنان عبدالحمید در ۱۳  بهمن ۱۴۰۲.
[2]. صحیفه امام، ج۱۱، ص۱۷۷.
[3]. بیانات رهبر معظم انقلاب، ۲۱ تیرماه ۱۳۷۸.
​[4]. بیانات رهبر معظم انقلاب، ۱۶ مرداد ۱۳۹۱.