پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مبلّغ‌های بهائی در یکی از کانال‌های تبلیغی خود، در پاسخ به اینکه «چرا بهائيان معتقدند که حضرت باب، امام زمان هستند؟»، به بیان دلایلی پرداختند؛ یکی از دلایل بهائیان بر مهدویت علی‌محمد شیرازی، ادعای تحقق مسئله رجعت و زنده شدن مردگان در زمان ظهور ادعاهای اوست.

بهائیان با تأویل «رجعت» و زنده شدن مردگان به معنای باطنی، مدعی هستند که منظور از زنده شدن مردگان و رجعت، احیا و بازگشت عدالت، توسط قائم به زمین است؛ چنانکه می‌گویند: «امام كاظم عليه‌السلام در تفسير آيه شريفه «يُحْيِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا» با اشاره به قيام حضرت مهدى عليه‌السلام فرمود: مراد اين نيست كه خداوند، زمين را با باران زنده می‌کند؛ بلكه خداوند مردانى را بر مى‌انگيزد كه زمين را با احياى عدالت و اقامه حدود الهى زنده می‌سازند».[1]

بهائیان همچنین با اشاره به تفسیر امام صادق علیه‌السلام از آیه هفدهم سوره حدید، «رجعت» را به زنده شدن زمین به واسطه عدالت حضرت مهدی علیه‌السلام تعبیر کرده‌اند: «امام صادق عليه‌السلام آيه «اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا...»؛[2] «بدانید خداوند زمین را بعد از مرگ آن، زنده می‌کند ...» را با ظهور امام قائم تطبيق کرده و فرمودند: خداوند زمين را به عدالت قائم پس از مرگ رهبران ستمگر، زنده می‌گرداند».[3]

اما در پاسخ به تفسیر بهائیان از رجعت و تلاش برای تأویل رجعت و تطبیق آن با وقایع زمان علی‌محمد شیرازی می‌گوییم:

اول: شیعه امامیه بر آن است که خداوند در زمان ظهور حضرت مهدی عجّل‌الله‌فرجه، گروهی از مؤمنان را برمی‌انگیزد تا از ظهور دولت حق بهره برده و به دیدار و یاری آن حضرت نائل گردند و نیز گروهی از دشمنان را برگردانده تا از آنان انتقام گرفته شود و مؤمنان از آن و ظهور دولت حق و برتری اهل حق خشنود شوند.[4]

خداوند حکیم در قرآن کریم، خبر از زنده شدن گروهی از هر اُمّت (بر خلاف قیامت که تمام مردگان زنده می‌شوند) را به صورت قطعی می‌دهد: «وَیَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ کُلِّ اُمَّةٍ فَوْجًا مِمَّنْ یُکَذِّبُ بِآَیَاتِنَا فَهُمْ یُوزَعُونَ»؛[5] «روزی خواهد آمد که از هر گروه، دسته‌ای را برمی‌انگیزیم، از کسانی که آیات ما را تکذیب می‌کنند». پس بر خلاف تفسیر بهائیان، رجعت به معنای زنده شدن مردگان بوده و این واقعه در زمان ادعای مهدویت علی‌محمد شیرازی رُخ نداده است.

دوم: حتی اگر تفسیر بهائیت از رجعت را بپذیریم، باز هم احیاء و اجرای عدالت در زمان و با ظهور ادعاهای علی‌محمد شیرازی محقق نشده است؛ زیرا علی‌محمد شیرازی، نه تنها عدالتی در جهان ایجاد نکرد، بلکه حتی نتوانست عدالت را در حق خود جاری کند، تا زمانی که به جوخه اعدام سپرده شد.

بنابراین، بهائیان آیات و روایات مربوط به رجعت در زمان ظهور امام زمان عجّل‌الله‌فرجه را با هیچ توجیهی نمی‌توانند با زمان ظهور ادعای مهدویت علی‌محمد شیرازی تطبیق دهند.

پی‌نوشت:
[1]. منبع مورد استناد بهائیت: سید محمدتقی موسوی اصفهانی، مکیال المکارم، ج1، ص81.
[2]. قرآن کریم سوره مبارکه حدید، آیه 17.
[3]. منبع مورد استناد بهائیت: شیخ حر عاملی، اثبات الهداة، ج7، ص63.
[4]. محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، بیروت: موسسة الوفا، ۱۴۰۴ ق، ج۵۳، ص۱۳۸.
[5]. قرآن کریم سوره مبارکه نمل، آیه ۸۳.