پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مخالفین اسلام در تبلیغات خود، گاهی اوقات از ترفندی استفاده می‌کنند که بدون زحمت به نتیجه مطلوب خود برسند. برای رد کردن اعتقادات دین‌داران، باید عقاید آنان را به گونه‌ای دیگر مطرح کنند و با تقطیع یا نگفتن قسمتی از حقایق، واقعیات را وارونه نشان دهند، اما در برخی مواقع تنها سخن دین‌داران را می‌آورند و هیچ توضیحی نمی‌دهند. (اگر پخش کلیپ و سخن یکی از خطیبان دین‌دار را بیاورند، پس از آن، با حالت تعجب و استفهام انکاری، بدون کلام قصد دارند عقاید مطرح شده را واضح البطلان جلوه دهند).

مثلاً در یکی از موارد، پس از پخش یک کلیپ، در توضیح آن نوشته‌اند: «قرآن، آخوند و مسجدمحل، در قیامت از انسان‌ها شکایت می‌کنند!» و به این طریق، قصد تمسخر این سخن را داشته و اینگونه وانمود کنند که این کلام، ردیه نمی‌خواهد، بلکه با شنیدن آن، خود متوجه باطل بودنش می‌شوید.

در حالی که این بحث مفصلی است که در قیامت، شاکیانی هستند که از انسان شکایت می‌کنند؛ قرآن کریم از قول پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله نقل می‌کند که حضرت در روز قیامت نزد خداوند شکایت می‌کند: «و پیامبر عرضه داشت: پروردگارا! قوم من قرآن را رها کردند».[۱] قرآنی که عامل پیروزی و حرکت و ترقّی است، قرآنی که برنامه زندگی در آن وجود دارد، این قرآن را رها ساختند و دست گدایی به سوی دیگران دراز کردند. قرآن در میان آنها به صورت یک کتاب تشریفاتی درآمده است و تنها الفاظش را با صدای جالب از دستگاه‌های فرستنده پخش می‌کنند و برای افتتاح خانه نو، یا حفظ مسافر، شفای بیماران، خواندن در مجالس فاتحه و حداکثر برای تلاوت به عنوان ثواب از آن استفاده می‌کنند.

این مطلب در قرآن آمده است و تمام مسلمانان بر آن اتفاق دارند و مطلبی نیست که اینگونه به راحتی باطل تصور گردد. روایت مورد بحث درباره شاکیان روز قیامت نیز از امام صادق علیه‌السلام در کتب معتبر حدیثی نقل شده است: «سه چیز نزد خدا شکایت می‌کنند؛ مسجدی که خراب شده و در آن نماز خوانده نمی‌شود، عالمی که در بین مردم قرار دارد و از او بهره نمی‌برند و قرآنی که غبار روی آن را گرفته و خوانده نمی‌شود».[2]

اتفاقاً این مطلب، با کمی تفکر، صحّتش مشخص می‌گردد که وظیفه مسلمانان آباد کردن مساجد، به وسیله پر شور نگه‌داشتن و حضور در مسجدها است؛ قرآن نیز برای خواندن و عمل کردن مسلمانان در بین آنان است.

در مورد عالمان دین نیز باید اینگونه گفت که وظیفه هر مسلمان مکلفی این است که بداند خداوند چه برنامه‌ای برای او آماده کرده و چه چیزی از او می‌خواهد و او را برای چه چیزی خلق کرده است؛ خداوند راه را برای مسلمانان آسان کرده و می‌فرماید: «وَ مٰا کٰانَ اَلْمُؤْمِنُونَ لِینْفِرُوا کافَّةً فَلَوْ لاٰ نَفَرَ مِنْ کلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طٰائِفَةٌ لِیتَفَقَّهُوا فِی اَلدِّینِ وَ لِینْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذٰا رَجَعُوا»؛[3] «و مؤمنان را نسزد که همگی [به سوی جهاد] بیرون روند؛ چرا از هر جمیعتی، گروهی کوچ نمی‌کنند تا در دین آگاهی یابند و قوم خود را هنگامی که به سوی آنان بازگشتند، بیم دهند، باشد که [از مخالفت با خدا و عذاب او] بپرهیزند».

این سفارش خداوند است که چرا از هر جمعی -از هر شهری، هر قوم و جمعیتی- یک نفر دین‌شناس نمی‌شود؟ چرا عده‌ای دین‌شناس نمی‌شوند تا وقتی تحصیلاتشان در مراکز حوزوی تمام شد، به میان مردم برگردند و از مردم پنهان نشوند. وقتی خداوند از عده‌ای درخواست کرده که دین‌شناس شوند، وظیفه دیگر مسلمانان هم این است که از علم این عالم بهره برند.

بنابراین چنین نیست که کلیپی پخش شود و یکی از روایات مورد پذیرش عقل، در آن بیاید و مخالفین اسلام با تیتری مانند «آخوندها روز قیامت، از مردم شکایت می‌کنند» بخواهند بدون استدلال، این مطلب را به استهزاء بگیرند.

پی‌نوشت:
[1]. سوره فرقان، آیه ۳۰.
[2]. «ثَلاثَةٌ یَشْکونَ إلَی اللَّهِ عَزَّوجَلّ: مَسْجدٌ خَرابٌ لا یُصَلّی فیه أهلُهُ، وَ عالِمٌ بَیْنَ جُهّالٍ، وَمُصْحَفٌ مُعَلَّقٌ قَدْ وَقَعَ عَلَیهِ غُبارٌ، لا یُقْرَءُ فِیه». الکافی، کلینی، ج۴، ص۴۱۷؛ الخصال، شیخ صدوق، ص۱۴۲.
[3]. سورهٔ توبه، آیه ۱۲۲.