پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ گفت: اهل غزه، عرب هستند، چرا ما مردمان آریایی‌ها باید شریک درد و رنج آن‌ها باشیم؟

پاسخ گفتم:

اولاً طبق منابع کهن ایرانی، عرب ها (تازیان) اصالت ایرانی دارند. در متون زرتشتی می‌خوانیم که تازیان (عرب ها) از آن جهت «تازی» نامیده شدند که از تبار تاز نوه‌ی سیامک پادشاه ایران باستان هستند.[1]

ثانیاً اسلام برای مرزهای نژادی اصالت قائل نشده، چنان که می‌بینیم در قرآن، پیامبر، باران رحمت بر همه جهانیان نامیده شد، و نه صرفاً بر مردم عرب یا ابولهب که یک عرب بود، در قرآن لعنت شده ولی سلمان فارسی پیامبر، از اهل بیت نامیده شد.

ثالثاً ارزش حیوان شاید به نژاد باشد، مثلاً اسب ترکمن، اسب ژرمن، اسب عربی و... درباره سگ نیز به همین گونه. برخلاف انسان که قیمت او به نژاد نیست، بلکه به نظام ارزش‌ها، باورها و رفتارهایش بستگی دارد. پس کسی که دم از انسانیت می‌زند، نمی‌تواند نژاد را معیار قرار دارد.

دین و انسانیت به کنار، اگر بخواهیم از سر خودخواهی به قضیه نگاه کنیم، باز هم باید حامی غزه باشیم! چون رژیم موقت صهیونیستی، بی‌تردید اصلی‌ترین دشمن ایران است:

یهودیان صهیونیست، تشنه به خون ایرانی (شواهدی از تاریخ باستان)

یهودیان صهیونیست، تشنه به خون ایرانی (نگاهی به تاریخ معاصر)

در مواجهه با دشمن، چه بسا خردمندانه‌ترین رفتار آن باشد که دوستان (و حتی دشمنانِ) خود را مجهز کنیم که از طرف ما با اسرائیل بجنگند. بدون اینکه خود وارد نبرد مستقیم شویم، بیشترین ضربه را به رژیم موقت صهیونیستی بزنیم.

پی‌نوشت:
[1]. فَرنبَغ دادگی، بُندَهِش، ترجمه مهرداد بهار، تهران، توس، 1395، ص 83.