پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ فریبا کمال آبادی از رهبران سابق تشکیلات بهائیت، در نامه‌ای از زندان اوین، با اشاره به بازداشت بهائیانِ دارای فرزند خردسال گفت که این قبیل بازداشت‌ها، مصداق شکنجه کودک است.

خانم کمال‌آبادی شامگاه دوشنبه ۲۲ آبان‌ماه در نامه‌ای که در صفحه اینستاگرام گلرخ ایرائی (زندانی سیاسی) منتشر شد، نوشت: «ناگفته پیداست که این قبیل دستگیری‌های والدین دارای فرزندان خردسال، به عنوان یک اقدام برنامه‌ریزی شده که هنوز هم متأسفانه ادامه دارد،‌ تأثیرات منفی جبران‌ناپذیری بر کودکان و والدین آنان برجای می‌گذارد».[1]

اما در پاسخ به این عضو سابق رهبری بهائیت، لازم است تا توضیحی مختصر نسبت به تشکیلات بهائی و اهداف و برنامه‌های آن داشته باشیم.

بهائیت فرقه‌ایست که به صورت تشکیلاتی، هدف خود را براندازی و رسیدن به حکومت عنوان کرده است؛ چنانکه شوقی افندی سومین پیشوا و ولی‌امر بهائیت، مراحل هفتگانه تشکیلات بهائیت در هر کشور را شامل: مجهولیت، مظلومیت، انفصال، استقلال، رسمیت، ظهور سلطه زمینیه امر الهی و ادغام سازمان کشوری با نظام بهائی و استقرار سلطنت جهانی بهائی تعیین کرده است.[2]

تشکیلات بهائیت، هم‌زمان با نقشه جنگ نرم برای براندازی سیاسی و ایجاد حکومت آپارتاید بهائی، کودتای فرهنگی را هم در دستور کار خود قرار دارد. بهائیت پیش‌نیاز تشکیل حکومت موعودش را در دگرگونی فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و دینی در ایران و زمینه‌سازی برای ایجاد (اصطلاحاً) نظم نوین حضرت بهاءالله می‌داند.[3]

با این حال، بهائیتی که نه فقط دشمن حاکمیت، بلکه دشمن عقاید و فرهنگ ایرانیان است، چگونه انتظار دارد اعضایش در راستای این اهداف، به صورت سازمانی فعالیت داشته باشند و برخوردی با آنان صورت نگیرد؟

از طرفی، اگر به قول خانم کمال آبادی بازداشت والدین، مصداق شکنجه کودک است، آیا این والدین بهائی نیستند که با ارتکاب اعمال مجرمانه، شکنجه‌گر فرزندان خود هستند؟

آیا تعداد محدودی از والدین بهائی که بخاطر اجرای فرمان‌های تشکیلات بهائیت از اسرائیل، امروزه گرفتار بازداشت و حبس شدند، نمی‌توانستند مثل اکثریت بهائیان، (در ظاهر هم که شده) خلاف نکنند و کودکانشان را شکنجه ندهند؟

فرقه بهائیتی که خود را پرچم‌دار وحدت عالم انسانی می‌داند، چگونه می‌تواند لازمه دستگیری مجرمین بهائی را شکنجه کودکانشان معرفی کند؛ در حالی که هزاران کودک فلسطینی در کنار مراکز رهبری بهائیت به خاک و خون کشیده می‌شوند و صدایی از بهائیت و بهائیان در نمی‌آید؟

خانم کمال آبادی! اگر بازداشت والدین مصداق شکنجه کودک است، پس بمباران و زیر آوار ماندن کودکان، مشاهده اجساد تکه‌تکه شده نزدیکان، قطع آب و برق و نان و اکسیژن و سوختن با بمب‌های فسفری و سلاح‌های ممنوعه مصداق چیست؟

پی‌نوشت:
[1]. به نقل از یک سایت معاند، تیتر خبر: فریبا کمال‌آبادی: بازداشت والدین بهائی دارای فرزند خردسال مصداق «شکنجه کودک» است، ۲۳/آبان/۱۴۰۲.
[2]. ر.ک: اشراق خاوری، مائده آسمانی، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 129 بدیع، ج 4، ص 18.
[3]. پیام بیت العدل، عنوان: نقشه پنج ساله و پیشرفت مجهودات در بخش‌های چهارگانه آن، توسعه مؤسسه آموزشی و پیشرفت محدوده جغرافیایی، مورخ: 12 دسامبر 2011 م.