پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از استدلال‌هایی که طرفداران قمه‌زنی برای اثبات جواز آن استناد می‌کنند، فرازی از زیارت ناحیه مقدسه است که امام زمان عجل‌الله‌فرجه این گونه فرموده‌اند: «من صبح و عصر بر تو ندبه می‌کنم و به جای اشک‌ها بر تو خون می‌گریم»[1] و معتقد هستند جاری شدن خون و خون گریه کردن، جوازی برای خونریزی به وسیله قمه‌ زنی است.

پاسخ
نخست اینکه از این بیان به هیچ وجه نمی‌توان چنین برداشتی کرد. برای اثبات این نظر می‌توان استدلال فوق را به هر آدم عاقلی نشان داد، تا متوجه شد آیا می‌توان از خون گریه کردن، جواز قمه‌زنی را برداشت کرد؟ اصلاً چه نسبتی با هم دارند؟ آیا خون گریه کردن، بر فرض اینکه واقعیت داشته باشد، شبیه به قمه‌زنی است؟!

همچنین بر همگان روشن است که این گونه بیان کردن، نشان از شدت گریه و یکی از فنون علم بدیع است که در کلام فصیح، برای هر چه زیباتر کردن بیان، استفاده می‌شود؛ پس در اینجا، این خون گریه گردن، نشان از شدت گریه دارد و این‌گونه عبارات برای بیان شدت یک مسئله، در زبان عربی بسیار رایج است. به عبارت دیگر این سخنان، کنایه از شدّت ناراحتی و غم و اندوه است؛ نه اینکه معنای حقیقی آن اراده شده باشد.

پی‌نوشت:
[1]. فرازی از زیارت ناحیه مقدسه: «فَلَأَنْدُبَنَّکَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً، وَ لَأَبْکِیَنَّ عَلَیْکَ بَدَلَ‏ الدُّمُوعِ‏ دَماً، حَسْرَةً عَلَیْکَ وَ تَأَسُّفاً عَلَى مَا دَهَاکَ وَ تَلَهُّفاً، حَتَّى أَمُوتَ بِلَوْعَةِ الْمُصَابِ وَ غُصَّةِ الِاکْتِیَاب‏».