پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی) می‌فرماید: «اگر امید نباشد، هیچ‌ یک از کارهای بزرگ انجام نمی‌گیرد.»[1] در هر نقطه‌ای از زمین و حتی بخش‌هایی از فضا که انسانِ امروز بدان دسترسی یافته، احداث و ایجاد شهرها، بناها، کارخانجات، سدها، صنایع عظیم و پیچیده، باغستان‌ها و کشتزارها و ...، نتیجه امید انسان به نتایج، ثمرات و دستاوردهای این اقدامات بوده است. بدون این امید، کره خاکی جز سنگ، خاک، درخت‌ها، علف‌ها، آب‌های بلااستفاده و بی‌مصرف، زمین‌ها و بیابان‌های بایر و موات چیزی وجود نداشت.

گر نبودی میل و امید شجر           کی نشاندی باغبان بیخِ شجر؟

همت بلندِ مؤمنانه، اقتضا می‌کند که انسان به سفر و جایگاه ابدی خود بیاندیشد، اما بسیاری از امیدبخشی‌های قرآن و روایات و نیز دعاهایی در صحیفه سجادیه، ناظر بر نیازهای دنیوی مؤمنان است. رهبر انقلاب (مدظله‌العالی) می‌فرماید: «در آن دوگانه‌ امیدواری و نومیدی، دچار نومیدی هم نباید بشویم: «وَ لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْكافِرُون»[یوسف/87] که در سوره‌ یوسف است، این مربوط به مسائل دنیایی است. «لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ» مربوط به مسائل معنوی نیستِ؛ مربوط به پیدا کردن یوسف (علیه‌السلام) است: «يا بَنِيَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ يُوسُفَ وَ أَخيهِ وَ لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ.» «لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ» در پیدا کردن یوسف (علیه‌السلام) که یک امر دنیایی است.؛پس بنابراین، این «لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ» یک امر کلی است در امور دنیایی. البته در امور اخروی هم همین جور است، اما آیه در مورد امور دنیایی است. «لا تَایئَسوا»، چرا انسان مأیوس باشد؟ نه خیر! ما امیدواریم که بتوانیم بینی این قدرت‌های مستکبر را به خاک بمالیم و رغم اَنفشان کنیم؛ می‌توانیم این کار را [بکنیم]، امیدواریم.»[2]

پی‌نوشت:
[1]. گزیده‌ای از بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار اعضای مجلس خبرگان رهبری، 4 مهر 1398.
[2]. بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار اعضای مجلس خبرگان رهبری، 23 اسفند 1397.