پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ انسان‌ها در هر نسلی امامی و امامتی می‌خواهند؛ امامتی که جلودار آن‌ها و امام زمانشان باشد و ما تولد امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) را جشن می‌گیریم، به امید آن‌که خود در این تولد، به تولدی دیگر برسیم و از عادت‌ها و تقلیدهای کورکورانه و غریزه‌ها بیرون بیاییم و با تدبر و تفکر و تعقل خویش، به آزادی انسانی برسیم و در این آزادی، با امامی بیعت کنیم که نور راه ما و امین استعدادهای ما و پناه و قلعه ما در این تاریکی‌ها باشد.

امامی که تولدش قطعی است، حتی اگر تمام قدرت‌ها و حکومت‌ها نخواهند او هست و در میان توده مردم رفت و آمد می‌کند. با آن‌ها سخن می‌گوید و از آن‌ها می‌شنود؛ همانطور که یوسف به برادرانش می‌گفت و از آنان می‌شنید و حتی نیازهایشان را برطرف می‌کرد. تولد چنین امامی، اگر با جشنی همراه باشد، باید با تولد دوباره ما همراه باشد.

مصطفی پورصدوقی