پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ زيارت غديريه امام هادی (عليه السلام) يكی از دلایل مستند شیعیان است که در کلمات نورانی آن، از اوصاف و القاب و کرامات و فضادل امیرالمومنین (علیه السلام) که دلالت بر خلافت و جانشینی حضرت دارد، دفاع می کند. بیان آیات قرآن کریم که در شأن مولای عالم نازل شده، از مهمترین نکات خاص این زیارت نامه و حدیث نورانی است. اما با بررسی در این زیارت نامه، دو نکته از نکات مهم آن بیان می شود.

نخستین نکته؛
امام هادی (علیه‌السلام) در زیارت غدیریه امیرالمومنین (علیه‌السلام)  آیاتی از قرآن را بیان کردند که شأن نزول آنان درباره مولی الموحدین (علیه‌السلام) است. قرآن کریم کتابی است که همواره با امیرالمومنین (علیه‌السلام) همراه است و حضرت نیز همراه همیشگی قرآن بوده و هستند، چه زیبا رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به این فضیلت بی‌نظیر اشاره فرمودند و محدثان شیعه و اهل سنت آن را برای ما به یادگار گذاشته‌اند.
حاکم نیشابوری از علمای مشهور اهل سنت در حدیثی صحیح الاسناد به این نکته مهم از لسان مبارک خاتم المرسلین (صلی‌الله‌علیه‌وآله) اشاره می‌کند و می‌نویسد: «پیامبر رحمت (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمودند: علی با قرآن است و قرآن همواره با علی است و  آن دو از یکدیگر جدا نمی‌شوند تا آنکه در کنار حوض بر من وارد شوند.»(1)

در حقیقت امام هادی (علیه‌السلام) با بیان این آیات نورانی، استناد شیعیان به قرآن کریم پیرامون جانشینی و خلافت و امامت امیر عالم وجود یعنی حضرت علی (علیه‌السلام) را به اثبات می‌رسانند و زعامت و خلافت امیرالمومنین (علیه‌السلام) را با سخن خداوند متعال به سایر مسلمانان معرفی می‌کنند؛ زیرا قرآن، محور واحد میان مذاهب اسلامی است و عامل وحدت و یکپارچگی پیروان پیامبر مکرم اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است.

دومین نکته؛
از آنجا که هر فرستاده ای که از سوی خداوند متعال به جانب انسانها فرستاده شد، دشمنان و دوستان و یارانی داشته، رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نیز همانند دیگر پیامبران الهی روزهای سخت و دشواری داشته است. جنگ هایی که از سوی مشرکان و کافران بر پیکره اسلام وارد شد و بعضی از یاران باوفای حضرت بودند که در اوج سختی ها، پای دین خدا ایستادند.
امام هادی (علیه‌السلام) در فرازی از زیارت غدیریه، از نبردهایی که حضرت امیرالمومنین (علیه‌السلام) در آنان شرکت داشتند یاد می‌کنند و دلاوری‌های حضرت را می‌ستایند. امام در فرازی از زیارتنامه می‌فرمایند: «روز احد هنگامی‏كه از اطراف پيامبر(صلی الله علیه و آله) فرار می‏كردند و به احدى اعتنا نمی‌کردند و پيامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) آنان (بعضی از یاران خویش) را از پشت سرشان به كارزار دعوت می‌‏كرد، تو بودى كه مشركان را براى حفظ پيامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به راست و چپ دفع می‌‏كردى تا خدا گزند آنان را در حالی كه ترسان بودند، از شما دو بزرگوار برگرداند و شكست ‏خوردگان را به وسيله تو يارى كرد.»(2)

امام هادی (علیه‌السلام) با اشاره به دلاوری و جانفشانی مولای عالم امیرالمومنین (علیه‌السلام) از روز احد یاد می کنند که شدت جنگ و نبرد به اندازه ای هراسناک بود که یاران پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از یاری حضرت دست کشیدند و به سویی که می‌توانستند گریختند. اما امیرالمومنین (علیه‌السلام) بود که در دفاع از جان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) لحظه‌ای دریغ نکردند و جراحات بسیار زیاد و شدیدی را به جان خریدند تا آنجا که دشمن را به عقب راندند و نجات جان آخرین پیامبر خدا به دست ایشان بود.
آنچه گفته شد تنها قطره‌ای از دریای بیکران و نامحدود جان پیامبر خاتم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) یعنی امیرالمومنین (علیه‌السلام) بود که از زبان مبارک امام هادی (علیه السلام) بیان شد.

پی‌نوشت
1. حاكم نیشابوری، المستدرك على الصحيحين، ج3، ص144، ح4691، دار الحرمين، القاهرة – مصر، 1417 هـ - 1997 م. «سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ... حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ.»
2 . ابن مشهدى، محمد بن جعفر، المزار الكبير، ص273، دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم - قم، چاپ اول، 1419 ق. «وَ يَوْمَ أُحُدٍ إِذْ يُصْعِدُونَ ... خَائِفِينَ وَ نَصَرَ بِكَ الْخَاذِلِينَ.»

محمدجواد مهریار