پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ احمدالحسن بصری (مدعی دروغین مهدویت) در کتاب متشابهات خود به امام علی (علیه‌السلام) توهین می کند. وی می‌گوید: «منظور از انسان خاسر در آیه شریفه «إِنَّ الإِنسان لَفی خُسْر» امیرمومنان علی (علیه‌السلام) است!»(1)

مصدر خسران از ریشه «خ س ر» و به معنای نقصان، هلاکت، زیان و گمراهی است.(2) به نوشته ابوهلال عسکری، خسران به معنای از دست رفتن تمام یا بخشی از سرمایه و معنای اصیل آن در زبان عربی هلاکت است.(3) آنچه در کاربرد قرآنی خسران بارز است، پیوند آن با مفهوم کفر و مفاهیم هم سنخ آن است. بنابر آیات قرآن، کفر و خسران (هلاکت) انسان با یکدیگر نسبت مستقیم دارند، به طوری که هرچه فرد بیش‌تر در کفر غرق شود، خسران وی افزون تر می‌شود. فلذا انسان های مورد خطابِ این آیه چنان ضرر کرده‌اند که اصل سرمایه شان نیز از بین‌ رفته است.

در احادیث نیز خسر را به دشمنان اهل بیت(علیهم‌السلام) نسبت داده اند. امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرمایند: «ان الانسان لفی خسر؛(4) یعنی دشمنان ما در خُسران هستند.»

احمداسماعیل بصری برخلاف خطبه غدیر کلام به میان می آورد؛ پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می فرماید: « ألا وَإنَّهُ لا یبْغِضُ عَلِیا إلاّ شَقِی، وَلا یوالی عَلِیا إلاّ تَقِی، وَلا یؤمِنُ بِهِ إلاّ مُؤمِنٌ مُخْلِصٌ. وَفی عَلِی ـ وَاللّه‏ِ ـ نَزَلَتْ سُورَةُ الْعَصْرِ: «بِسْمِ اللّه‏ِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ، وَالْعَصْرِ، إنَّ الاْءنْسانَ لَفی خُسْرٍ» إلاّ عَلِی الَّذی آمَنَ وَرَضِی بِالْحَقِّ وَالصَّبْرِ.(5) بدانید که با علی دشمنی نمی‌‏کند مگر شقی و با علی دوستی نمی‏‌کند مگر با تقوی و به او ایمان نمی‏‌آورد مگر مؤمن مخلص. به خدا قسم درباره علی نازل شده است سوره «و العصر»: «بِسْمِ اللّه‏ِ الرَّحْمانِ الرَّحیمِ، وَ الْعَصْرِ، اِنَّ الاْءِنْسانَ لَفی خُسْرٍ»، «قسم به عصر، انسان در زیان است» مگر علی که ایمان آورد و به حق و صبر راضی شد.» در این خطبه پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) همه را جز علی (علیه‌السلام) را در زیان می داند.»

احمدالحسن بصری در جواب سوالی که از وی پرسیده می شود، چرا امام علی (علیه‌السلام) را در خسران می داند؟ توجیهی غلط ارائه می دهد و می گوید: «این خسران حضرت علی در مقابل پیامبر (عليهماالسلام) و در عالم بالا بوده و سوره عصر در عالم بالا دو آیه است نه سه آیه!»(6) یعنی همان آیه‌ای که بر اساس فرمایش معصومین (علیهم‌السلام) در شأن حضرت علی (علیه‌السلام) نازل شده است ابتدا جزء آیات نبوده و بعداً در این عالم اضافه شده! احمدالحسن بصری با چه دلیل نقلی چنین سخنی می گوید؟ در کدام روایت، خداوند متعال مقام امیرالمومنین(علیه‌السلام) نسبت به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را به خسران تعبیر کرده است؟ آیا این توهین احمد بصری به امام علی (علیه‌السلام) نیست؟ آیا این تحریف خطبه غدیر نیست؟ چه تفاوتی بین غاصبین خلافت، پس از پیامبراکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و احمد بصری وجود دارد؟

پی نوشت:

1. متشابهات، احمدالحسن، انتشارات انصار، بی تا، بی جا، ج۳، در جواب س۱۰۹.
2. «معنای خسران»
3. «معنای خسران»
4. بحارالأنوار، علامه مجلسی، محمد باقر، دار احیا التراث العربی، بیروت، ج۶۴، ص۵۹.
5. «خطبه غدیر»
6. متشابهات، احمدالحسن، انتشارات انصار، بی تا، بی جا، ج۴، س ۱۵۹.