پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در مطالب پیشین گذشت که معجزه و کرامت مهمترین راه شناخت حجت های الهی، امامان، انبیاء و رسولان می باشد.(1) اما اتباع احمد الحسن (یمانی دروغین) منکر راه شناخت بودن معجزه می شوند و برای این ادعای خود به آیاتی از قرآن استناد می کنند.

یکی از آیاتی که فرقه احمد الحسن به آن استناد می کنند، «وَقَالُوا۟ لَوْلَا يَأْتِينَا بِـَٔايَةٍۢ مِّن رَّبِّهِۦٓ  أَوَلَمْ تَأْتِهِم بَيِّنَةُ مَا فِى ٱلصُّحُفِ ٱلْأُولَ.(طه/133) گفتند: چرا (پیامبر) معجزه و نشانه‌ای از سوی پروردگارش برای ما نمی‌آورد؟! (بگو:) آیا خبرهای روشنی که در کتابهای (آسمانی) نخستین بوده، برای آنها نیامد؟!» چنین استدلال می کنند که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) معجزه ای برای درخواست مردم نیاورده است، پس راه های دیگری را باید برای شناخت حجت الهی در نظر گرفت.

نقد و بررسی:

همه ما می دانیم کفاری در زمان انبیاء بودند که درخواست آنان برای آوردن معجزه توسط پیامبران صرفا بهانه بوده است و پس از دیدن معجزه از روی تعصب، لجاجت و عناد ایمان نمی آوردند. این آیه نیز به يكى از بهانه جویی هاى كفار اشاره كرده و مى فرماید: «آنها گفتند چرا پيامبر معجزه هایى از سوى پروردگارش (آن چنان كه ما می خواهيم) نمى آورد؟» که بلافاصله به آن ها پاسخ مى فرماید: «آيا خبرهاى روشن اقوام پيشين كه در كتب آسمانى گذشته بوده است براى آن ها نيامده؟» كه پی درپى براى آوردن معجزات بهانه جویی می كردند و پس از مشاهده معجزات به كفر و انكار ادامه می دادند و عذاب شديد الهى دامنشان را می گرفت، آيا نمى دانند اگر اينها نيز همين راه را بروند همان سرنوشت در انتظارشان است.

اين احتمال نيز در تفسير آيه وجود دارد كه منظور از (بينه) خود قرآن است كه بيانگر حقايق كتب آسمانى گذشته در سطحى عالی تر است. آيه فوق مى گويد: اينها چرا معجزه می طلبند و بهانه جوئى می كنند مگر همين قرآن با اين امتيازات بزرگ كه حاوى حقايق كتب آسمانى پيشين است براى آنها كافى نيست؟

تفسير ديگرى نيز براى اين آيه گفته شده و آن اين كه پيامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) با اين كه درس نخوانده بود، آن چنان كتاب روشن و آشكارى آورده كه با آن چه در متون كتب آسمانى بوده هماهنگ است و اين خود نشانه بر اعجاز آن می باشد. بعلاوه صفات پيامبر و كتابش با نشانه‌هائى كه در كتب آسمانى پيشين آمده است كاملا تطبيق مى كند و اين دليل حقانيت او است.(2)

به هر حال اين بهانه جويان مردمى حق طلب نيستند بلكه دائما در فكر بهانه گيرى تازه اى می باشند. در آیه بعدی خداوند به همین نکته اشاره دارد. خداوند متعال می فرماید: «وَلَوْ أَنَّآ أَهْلَكْنَٰهُم بِعَذَابٍۢ مِّن قَبْلِهِۦ لَقَالُوا۟ رَبَّنَا لَوْلَآ أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولًۭا فَنَتَّبِعَ ءَايَٰتِكَ مِن قَبْلِ أَن نَّذِلَّ وَنَخْزَىٰ(طه/134) اگر ما آن ها را قبل از نزول اين قرآن و آمدن پيامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) مجازات و هلاك می كرديم در قيامت می گفتند پروردگارا چرا پيامبرى براى ما نفرستادى، تا از آيات تو پيروى كنيم پيش از آنكه ذليل و رسوا شويم؟!» ولى اكنون كه اين پيامبر بزرگ با اين كتاب با عظمت به سراغ آن ها آمده هر روز سخنى مى گويند و براى فرار از حق بهانه مى تراشند.

پی نوشت:

1. «معجزه راه شناخت حجت خداست»

2. «تبیان نت»