پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در گزارشی که در چهل و نهمین جلسه شورای حقوق بشر در ژنو، با حضور تشکیلات جهانی بهائی (BIC) ارائه شد، به طور ویژه ادعای مظلومیت بهائیان در ایران مورد بررسی قرار گرفت. به گفته احمد شهید، فعالیت های بهائیان در راستای ابراز اعتقاداتشان در ایران جرم انگاری شده و با اضافه شدن قوانینی در سال 2021 م به قوانین کیفری ایران، ابراز عقاید یا داشتن هویت بهائی را جرم محسوب می کند: «این پیوست بیان می‌دارد که تبعیض و سرکوب علیه بهائیان منشاء حکومتی و سیستماتیک دارد. بهائیان بر طبق گزارش ها در معرض خشونت و محدویت در ابراز عقایدشان هستنند، به خصوص اگر این عقاید مغایر اصول اسلامی باشد. بهائیان همچنین در دسترسی به آموزش و اشتغال با تبعیض مواجه‌اند و سوژه کارزارهای تهمت افکنی و نفرت پراکنی‌ای هستند که آن ها را به دلیل هویت دینی‌شان در معرض خشونت قرار می‌دهد.»[1]

اما در پاسخ به گزارش دهی مفصل احمد شهید از به اصطلاح مظلومیت بهائیان در ایران، می‌ گوییم:

اول: به راستی چه ضرورتی برای تعیین گزارشگر ویژه حقوق بهائیان وجود دارد؟! مگر بهائیان چه خصیصه‌ ای دارند که به ادعای بهائیان، حقوق آنان نقض می‌ گردد؟! در مقابل، چرا گزارشگری ویژه در کشورهای غربی برای نژاد پرستی و اسلام هراسی تعیین نمی‌ شود؟! علّت برخورد دوگانه سازمان ملل با مسلمانان و بهائیان از چه چیزی نشأت می‌گیرد؟ آیا بهائیان انسان‌ترند یا چون در راستای اجرای طرح‌های نظام سلطه عمل می‌کنند باارزش‌ترند؟!

دوم: اشکال دیگر این گزارش در عدم بی‌ طرفی گزارشگر آن است. گزارشگر ممکن است با ایران خوب نباشد، اما نباید نقش یک هنرپیشه رسانه ای و اپوزیسیون را ضد کشور ایران بازی کند. احمد شهید از یک برنامه تلویزیونی به دیگر برنامه فارسی زبان می‌رود و علیه جمهوری اسلامی ایران موضع گیری می‌کند. در گزارش های احمدشهید علیه ایران، حتی سابقه دفاع از تروریست‌ها به چشم می‌خورد!

تمام افرادی که در ایران به جرم تروریست دستگیر یا مجازات شده‌اند، در گزارش های احمد شهید به عنوان مدافعان حقوق بشر مطرح شده اند. یعنی تروریست های آدم کش، کسانی که در حال ترور دستگیر شده و حامل سلاح بودند، آن‌ها را مدافع حقوق بشر می‌داند![2] پس معنی حقوق بشر و مظلومیت خیالی بهائیان را از مدافع آنان می‌توان فهمید!

سوم: در این گزارش ادعا شد که قانونی جدید در ایران، بهائی بودن را جرم می‌ داند! اما احمد شهید که بیشتر به سخنگوی بهائیان تا گزارشگر ویژه سازمان ملل شباهت داشت، اشاره‌ ای به متن این قانون نکرد که در کدام قانون، بهائی زادگی در ایران جرم دانسته شده است؟! اما اگر صحت دروغ احمد شهید و تشکیلات بهائیت را بپذیریم که در حال حاضر، چند هزار مجرم در ایران آزادانه می‌ گردند و تحت تعقیب قرار ندارند! اما چرا؟! چه عاملی باعث کُرنش جمهوری اسلامی برابر بهائیان شده و چه دلیلی عامل امتیازدهی جمهوری اسلامی به این تعداد مجرم شده است؟! پس ادعای مجرم دانستن بهائی زادگان در ایران هم، از جمله دروغ‌های شاخ دار بهائیت برای مظلوم نمایی و جلب توجه است!

چهارم: یکی دیگر از محورهای این گزارش مسئله محدودیت ابراز و تبلیغ عقیده بهائیت در ایران بود! اما گذشته از وظیفه حاکمیت برای جلوگیری از تبلیغ تفکرات ضاله و جاسوس پروری، مگر این محدودیت مخالف اصول بهائی در اطاعت محض از حاکمیت در کشورهاست؟[3] مگر پیشوایان بهائیت پیروان خود را به اطاعت محض از حاکمیت کشورها فرا نخواندند؟! پس چرا تشکیلات بهائی حتی به اصول خود پایبند نیست و اصرار به نافرمانی مدنی در ایران و جنجال آفرینی و ستیز جهانی بر علیه کشورمان را دارد؟

پنجم: برخلاف ادعای تشکیلات بهائی، هیچ شخصی در ایران بخاطر باور صِرف به بهائیت، با هیچ گونه محدودیتی، اعم از اشتغال و تحصیل مواجه نشده است؛ همان گونه که بهائیان بسیاری در ایران به تحصیل و اشتغال و... مشغولند. البته اعلام عضویت در تشکیلات صهیونیستی و برانداز بهائیت، می‌تواند محدودیت‌هایی را برای اعضا به دنبال داشته باشد.

ششم: آیا پاسخگویی به شبهات بهائیت (که از ابتدا به مخالفت با اسلام تأسیس شده و به اعتراف پیشوایش بهاء، قصد خارج کردن مردم از مذهب شیعه (مذهب رسمی کشور) را داشته و دارد)[4] نفرت پراکنی علیه بهائیان تلقی می‌ شود؟! آیا به طور مثال، همین نوشته که به روشنگری اقدامات ضدایرانی تشکیلات بهائیت پرداخت و به ادعاهای آنان پاسخ گفت، به ادعای ایجاد نفرت، نباید منتشر می‌شد؟! گویا تشکیلات بهائیت انتظار دارد شبانه روز علیه ایران اسلامی نفرت پراکنی و علیه عقاید اسلامی و شیعی شبهه پراکنی کند، اما به زعم اینکه شاید علیه بهائیان ایجاد نفرت صورت گیرد، به دروغ‌ها و شبهاتش پاسخ داده نشود!

پی‌نوشت:
[1]. بیانیه مطبوعاتی تشکیلات بهائی، مورخ 14 مارس 2022 م.
[2]. خبرگزاری دانشجویان ایران ایسنا، عنوان خبر: پاسخ‌های لاریجانی به گزارش احمد شهید، کد خبر: 93071709650، 17 مهر 1393.
[3]. ر.ک: عباس افندی، مکاتیب، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 134 بدیع، ج 8، صص 246-247.
[4]. ر.ک: اشراق خاوری، مائده آسمانی، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 129 بدیع، ج 4، ص 141.