اهل تسنن فراوان اشکال مطرح کرده‌اند که اگر امامت از اصول دین است، چرا نسبت به دیگر مسائل دین، هم‌چون نماز و زکات، کمتر در حق آن، آیه نازل شده است؛ با این‌که نماز و زکات از فروع دین، و امامت از اصول دین است.

در پاسخ به این اشکال به اختصار، دو جواب ذکر می‌کنیم.
1- امامت به دو قسم تقسیم می‌شود؛ امامت عامه و امامت خاصه.[1]
اگر با نظر به این تقسیم، در آیات قرآن تامل شود؛ مطمئناً به این نتیجه خواهیم رسید که آیات امامت، بسیار فراوان هستند.
اینک به اختصار، شواهدی بر مدعای خود از منابع اهل تسنن ذکر می‌کنیم.
آیات امامت عامه: دمیجی در اثبات وجوب امامت، در ابتدا به آیه 59 سوره نساء، (آیه اولی الامر)، 48 و 49 سوره مائده، و 25 سوره حدید استدلال کرده و پس از آن نگاشته است که: هم‌چنین از ادله قرآنی (در وجوب امامت) تمام آیات حدود و قصاص و امثال آن‌ها که لازم است، به‌وسیله امام اجرا شوند و آیات وجوب امر به معروف و نهی از منکر است ... .[2] پس نمی‌توان گفت که آیات امامت اندک هستند.
آیات امامت خاصه: ابن حجر هیتمی، به نقل از ابن‌عباس نقل کرده که او گفت: خداوند متعال، هیچ «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا» را نازل نکرده، مگر این‌که علی (علیه‌السلام) امیر و اشرف آن‌هاست ....
هم‌چنین ابن عباس گفته است که: در حق هیچ کسی، نازل نشد از کتاب خدا، آن‌چه که در حق علی نازل شده است.
و علاوه بر آن گفته: در حق علی (‌علیه‌السلام) سی‌صد آیه نازل شده است.[3]
با توجه به روایات فوق، هر آیه‌ای که «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا» داشته باشد، امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) مصداق آن آیه است، مگر این‌که در آن آیه، ذم ونکوهش وجود داشته باشد و هم‌چنین سی‌صد آیه در حق امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) نازل شده است. آیا این آیات کم هستند؟!

2- در پاسخ دوم گفته می‌شود که اگر بر فرض بپذیریم که تعداد آیات امامت، کمتر از آیات دیگر مسائل دین است؛ ولی ملاک در برتری، کمیت نیست، بلکه کیفیت است؛ مثلاً جنگ امیرالمؤمنین با عمرو بن عبدود، برتر از اعمال کل مسلمانان حتی صحابه است.[4] با این‌که جنگ حضرت، بیش از یک ساعت طول نکشید؛ پس ملاک در برتری، کیفیت است نه کمیت.
اما اگر در آیات امامت تامل شود، واضح می‌شود که معنا و محتوای بسیار والایی دارند؛ همانند آیه تبلیغ (سوره مائده، آیه67) که در آن آمده، اگر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، ولایت امیرالمؤمنین را بیان نمی‌کردند، رسالتشان را انجام نداده بودند و یا این‌که با ولایت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) اکمال دین صورت گرفت و در آن، آیه اکمال نازل شد. (سوره مائده، آیه3) در کدام یک از فروع دین، به اهمیت دو آیه یاد شده، آیاتی نازل شده است؛ پس اشکال گرفته شده به مذهب شیعه، قطعاً باطل است.

پی‌نوشت:

[1]. منظور امامتی که ناظر به مصداق نیست و فقط کلیات امامت را بحث نی کند مثلا امامت از اصول دین است یا از فروع دین؟ مردم می توانند در نصب امام دخالت کنند یا خیر؟ ولی امامت خاصه ناظر به شخص هست مثلا امام اول چه کسی است؟
[2]. دمیجی، الامامه العظمی عند اهل السنه والجماعه، ج1، ص37،بی‌نا، 1407ق. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[3]. ابن حجر هیتمی، الصواعق المحرقه، ج2، ص 372، موسسه الرساله، لبنان، 1417ق. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[4]. فخر رازی، تفسیر مفاتیح الغیب، ج32، ص 237، دار احیاء التراث العربی، بی‌تا. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.