پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عبدالبهاء برای نظام رهبری بهائیت پس از خود، وجود شخص ولی‌امر حاکم بر نهاد بیت العدل را پیش‌بینی و آن را لازم و ضروری برشمرده است؛ همچنان که می‌خوانیم: «ولیّ امرالله رییس مقدّس این مجلس و عضو أعظم ممتاز لاینعزل (: عزل نشدنی). و اگر در اجتماعات بالذّات حاضر نشود، نائب و وکیلی تعیین فرماید...».[1] از این‌رو عبدالبهاء شرایطی را در خصوص تعداد و نسب شخص ولی‌امر در بهائیت تعیین نموده که در ادامه، به دو مورد آن اشاره خواهیم نمود:
یکم: «تعداد ولی‌امرها باید 24 نفر باشد»: عبدالبهاء در این خصوص گفته است: «در هر دوری، اوصیا و اصفیا دوازده نفر بودند. در ایام حضرت یعقوب (علیه السلام) دوازده پسر بودند و در ایام حضرت موسی (علیه السلام) دوازده نقیب رؤسای اسباط بودند و در ایام حضرت مسیح (علیه السلام) دوازده حواری بودند و در ایام حضرت محمّد (صلّی الله علیه و آله) دوازده امام بودند. ولکن در این ظهور أعظم بیست و چهار نفر هستند... این نفوس مقدسه در حضور خدا بر تخت‌های خود نشسته‌اند، یعنی سلطنت ابدیه می‌کنند».[2]
دوم: «ولی‌امرها باید از نسل شوقی افندی باشند»: عبدالبهاء پس از تعیین شوقی افندی به عنوان جانشین خود، ولی‌امرها را تماماً در نسل شوقی افندی دانسته است: «و مِن بعده بکراً بعد بکر یعنی در سلاله او (: شوقی افندی). ای أحبای الهی، باید ولی‌امرالله در زمان حیات خویش، مَن هو بعده را تعیین نماید تا بعد از صعودش اختلاف حاصل نگردد».[3]
اما جالب است بدانیم با عقیم ماندن شوقی افندی، تمام پیشگویی‌های عبدالبهاء ناقص ماند و نظام رهبری بهائیت پس از شوقی افندی، برای همیشه مشروعیت خود را از دست داد.

پی‌نوشت:
[1]. ر.ک: عباس افندی، الواح وصایا، محفل ملّی بهائیان پاکستان: مطبعه‌ی استرلینگ گاردن رود، نوامبر 1960، ص 16.
[2]. عباس افندی، مفاوضات، مصر: فرج‌الله زکی الکردی، 1920 م، ص 44.
[3]. ر.ک: عباس افندی، الواح وصایا، محفل ملّی بهائیان پاکستان: مطبعه‌ی استرلینگ گاردن رود، نوامبر 1960، ص 13-11.