شرافت و بزرگی امام علی (علیه‌السلام) نه تنها در زمان حیات پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و دوران متصل به آن، بلکه در ادوار پس از آن نیز برای بسیاری از عالمان و بزرگان متقن بوده و هست، و بسیاری از بزرگان و علمای مذاهب به این موضوع اذعان دارند.
حکم بن عتیبه متولد سال 46 قمری از جمله تابعین و علمای بزرگ کوفه و صاحب مکتب فقهی نیز معتقد به برتری حضرت علی (علیه‌السلام) بر ابوبکر و عمر بود و آن حضرت را بر تمامی صحابه ترجیح می‌داد.[1]
اما این‌که حوادث تاریخی به گونه‌ای دیگر رقم خورد و خلافت و جانشینی بر اساس شایستگی‌ و لیاقت‌ها واگذار نشد، و این چیزی از افضلیت امیرالمومنین (علیه‌السلام) کم نمی‌کند و شایستگی ایشان نسل به نسل برای آیندگان بازگو می‌شود.

پی‌نوشت:

[1]. «كَانَ الحَكَمُ يُفَضِّلُ عَلِيّاً عَلَى أَبِي بَكْرٍ وَعُمَرَ.» ذهبی، سیر اعلام النبلاء، بیروت لبنان، ج5، ص209