مری بویس: داریوش، شورش‌ها و اغتشاش‌ها را سرکوب کرد

  • 1396/10/17 - 20:15
خانم مری بویس (Mary Boyce) استاد دانشگاه لندن در رشته مطالعات زرتشتی و ایران‌شناسی، در کتاب مشهور خود «زرتشتیان، باورها و آداب دینی آنها» از واکنش داریوش کبیر، به اغتشاشات و شورش‌ها می‌گوید: سرکوب و کشتار!

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ خانم مری بویس (Mary Boyce) استاد دانشگاه لندن در رشته مطالعات زرتشتی و ایران‌شناسی، در کتاب مشهور خود «زرتشتیان، باورها و آداب دینی آنها» از واکنش داریوش کبیر، به اغتشاشات و شورش‌ها می‌گوید: سرکوب و کشتار!
داریوش کبیر، پس از اینکه به حکومت رسید، برای تحکیم جایگاه خود در خاندان حکومتی، با دختر کورش کبیر ازدواج کرد. ولیکن در همان ابتدای کار، شورش‌ها و اغتشاشات مختلفی در ایران، علیه حاکمیت داریوش رخ داد. لذا او برای تثبیت فرمانروایی خود مجبور شد «سخت بجنگد». او برای خود نوعی مأموریتی الهی قائل بود. می‌گفت که به فرمان اهورامزدا، شورش‌ها و آشوب‌ها را فرونشاند و اکنون گزارش اقدامات او در کتیبه بیستون موجود است.[1] پیش‌تر نیز در این باره سخن گفتیم که طبق نص صریح کتیبه بیستون، داریوش، بسیاری از اغتشاشگران و شورشیان را از دم تیغ گذراند و آنان را به شدت سرکوب کرد.(بنگرید)
اکنون آیا به راستی، داریوش حق داشت چنین رفتار کند؟ اگر داریوش چنین نمی‌کرد، چه اتفاقی در ایران‌زمین می‌افتاد؟ آیا ممکن بود که این سرزمین دچار هرج و مرج و سقوط شود؟ آیا برای حفظ جامعه باید دست به خشونت زد؟ آیا چنین رفتارهایی از لوازم مدیریت جامعه است؟ قضاوت با خوانندگان.

پی‌نوشت:
[1]. مری بویس، زرتشتیان باورها و آداب دینی آن‌ها، ترجمه عسکر بهرامی، تهران: نشر ققنوس، 1391، ص 81-82. به نقل از کتیبه بیستون و همچنین کتیبه نقش رستم، الف، سطر 1-8 و 31-36 و 48-51.

تولیدی

دیدگاه‌ها

غصب اورنگ پادشاهی پارس به وسیله داریوش با موج مخالفت‌ها رو به رو شد و منجر به این شد که در نخستین سال پادشاهی او نُه شورش در ساتراپ‌های مرکزی امپراتوری یعنی ماد، ایلام، بابل و بلخ روی دهد. در هر کدام از این ساتراپ‌ها مدعیان (مشروعی) سر برآوردند که انگیزه‌شان أحیای پادشاهی‌های پیشین بود. با وجود این، داریوش در حدود سیزده ماه و در طی نوزده نبرد توانست امپراتوری پارسیان را دوباره زیر سلطۀ خود درآورد. دست یابی پیروزمندانه‌اش به اورنگ پارسی در کارنامۀ او کتیبۀ بیستون ثبت شده است. سنگ نگاره‌ای که همراه این کتیبه است، تصویر داریوش را در حالتی پیروزمندانه نشان می‌دهد که در برابر شورشیان در بند کشیده ایستاده و بردیای دروغین در مقابل او به خاک افتاده است. نکتۀ جالب او در کتیبۀ بیستون این است که نامی از کورش، بنیانگذار امپراتوری هخامنشی نبرده است (ماريا بروسيوس، ايران باستان، ترجمه عيسی عبدی، تهران: نشر ماهی، 1385، ص 40).

چیزی که تو متن جاش خالی بود و گفته نشده بود همین نکته ای هست که saman گفتند و اون غصب اورنگ پادشاهی هست. اینکه رئیس یک مملکت کدوم کارش درست و مشروع هست یا نه اصلش به این بر می گرده که آیا اصلا ریاستش مستند به چی هست و آیا مشروع هست یا خیر و اگه از اصل مشروع نباشه اقدامات دیگرش هم هرچند درست قانونی و شرعی نیست

کانال نقد و بررسی زرتشت و باستانگرایی، مربوط به تیمِ ادیان‌‌نت: @n_bastan

افزودن نظر جدید

CAPTCHA
لطفا به این سوال امنیتی پاسخ دهید.
Fill in the blank.