پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از بالاترین انحرافات صوفیه روی آوردن به شهود و دریافت‌های شخصی و بریدن از وحی است. صوفیه با ادعای اتصال به عرش الهی راه خود را از قرآن و پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) جدا کرده‌اند. تا جایی که در بین صوفیه کسانی بوده‌اند که مدعی بودند که قرآن و پیغمبر هر دو حجاب‌اند و آنچه اصل است رابطه بنده با خداست [تلبیس ابلیس ص 312] و حتی برخی از آنان سخن از «حدثنی قلبی عن ربی جل جلاله» هم گفته‌اند! [تذکره الاولیا، ج 2، ص 103] آنچه از کتب صوفیه استفاده می‌شود این است که ولی به‌ واسطه ارتباط نزدیک به خدا به مقامی می‌رسد که حجاب بین او و عالم غیب برداشته می‌شود. [تحفه، ص 74] در سخنان مشایخ صوفیه مکرر از تلقی واقعه و الهام ربانی و سیر در مدارج شهود روحانی یاد شده که معراج بایزید ازجمله آن‌هاست و همه این‌ها حاکی از ادعای اتصال و ارتباط مستقیم صوفی باخدا است و این یعنی حذف قرآن، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و عترت پاک و مقدس آن حضرت، که واسطه فیض بین تمام انسان‌ها و خداوند متعال هستند. به فرموده پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نیز تنها راه نجات و هدایت از مسیر قرآن و عترت پاک و مقدسش می‌گذرد که هرکس از این راه منحرف شود دچار ضلالت و گمراهی شده است.

پی‌نوشت:
 ابن جوزی، ابوالفرج، تلبیس ابلیس، ترجمه علیرضا ذکاوتی ‌ قراگزلو، نشر دانشگاه تهران، 1367، ص 312
عطار، فریدالدین، تذکره الاولیاء، به ‌ کوشش نیکلسون، انتشارات صفی ‌ علیشاه، 1375 ش، ج 2، ص 103 ذکر ابوبکر کتانی
طاهر قمی، مولی محمد، تحفه الاخیار، محقق داود الهامی، نشر مدرسه امام امیرالمؤمنین (ع)، قم، 1369، ص 74